Logboek 4. Griekenland 4 zomaar enkele jaren langer in Hellas (1) 2010 : via Menton terug naar Lefkas, dagzeilen en verkenningen in Epirus en de Peloponnesos

Menton

10.02.10 Menton (F). Dinsdag zijn we dan met de wagen naar Menton vertrokken, waar we enkele weken willen blijven, tot we half maart naar Lefkas zullen terugkeren. Het verhaal.

Kroniek van een eenvoudig verblijf in Menton (F).

Dinsdag. Van Nieuwpoort rijden we via Kortrijk, Rijsel en Reims richting Lyon. Courseulles, Douai, Cambrai, St-Quentin. De namen klinken heel vertrouwd. De herinnering is nog erg levendig. Pargny, Reims: tot Châlons-en-Champagne kruist de autosnelweg regelmatig de kleine kanalen die we in 2007 volgden tijdens de tocht naar de Middellandse Zee, maar ook verder blijven verkeersborden de weg naar onze stopplaatsen aanduiden. Vitry-le-François, St-Dizier, Joinville, Chaumont, Langres, Pontailler. Nu echter blijft het grijs en mistig, koud, en buien van motsneeuw maken het rijden wat lastig. Als we Lyon naderen krijgen we van de Info-route verkeerscentrale op FM 107.7 te horen dat de snelweg door de vorst erg is beschadigd tussen Lyon en Vienne en dat het hevig is beginnen sneeuwen zodat het beter is de omlegging naar Valence langs Grenoble te volgen.

Om half zeven rijden we de parking van het centraal en langs de Rhôneoever gelegen Etap-hotel op, waar we via de internetsite een kamer hebben vastgelegd. Bij de place de l'Université vinden we een aangenaam, op deze doordeweekse dinsdagavond druk bezocht restaurant, La Strada. Na deze vermoeiende, toch bijna 10 uur lange tocht, genieten we van een lekker maal: een courgettenravioli voor Kaat en in spek gehulde warme geitenkaasjes voor Eric, dan een op een leisteen schotel geserveerd festijn van met rozemarijn gegrilleerde gambas; de frisse Orvieto-wijn smaakt en neemt de laatste stress-restjes weg.

Woensdag. Om 08H30 zijn we op weg naar Avignon. De Cité des Papes was op 21 augustus 2007 onze laatste stopplaats op weg naar Port-Saint-Louis-du Rhône en de Middellandse Zee. We deden er 47 dagen over, 197 motoruren en 247 sluizen, nu met de wagen, twee dagen, 1300km en 8 tolstations waar we 99.9 euro achterlieten. Het is niet druk op de A7-snelweg zodat we de gare de péage van Lançon reeds om 10H15 binnenrijden. Hoewel het erg fris is bij een stevige mistral, overvalt het zuiderse gevoel ons als we door de Provence rijden. Zelfs vanop het tracé van de snelweg zijn we - opnieuw - gecharmeerd door de gevarieerde schoonheid van deze streek. De grote, typische parasol-pijnbomen buigen soms wild onder het geweld van de wind, terwijl het toch al heldere licht van de winterzon aan de fel blauwe hemel ons het compacte grijs van gisteren doet vergeten. Rond half twaalf rijden we langs La Napoule en kijken we naar de zee... Cannes. Nice. Het verkeer wordt hier drukker. Monaco. Om 13 uur bellen we aan bij Mady en Michel. Rond de lunchtafel die ze voor ons hebben klaargemaakt, hebben we mekaar bij dit weerzien na vijftien maanden, veel te vertellen.

12.02.10 - Opnieuw genieten we van de gastvrijheid van onze vrienden: we verblijven op hun boot die in de haven van Menton-Garavan ligt, een haven die we erg appreciëren sinds onze overwintering in 2007/2008. Maar de winter, zelfs aan de Azurenkust, geeft zich nog niet gewonnen. Terwijl op donderdag de sneeuw in vele delen van Frankrijk stevig valt, hult de Azurenkust zich eveneens in het wit. Tot in de haven vallen grote sneeuwvlokken terwijl de bergen in het achterland meer aan de Haute-Savoie doen denken dan aan de Alpes-Maritimes. De autostrade A8 naar Italië wordt lange tijd gesloten. In het tv nieuws zien we prachtige beelden maar horen we getuigenissen van de verkeersellende - in België is er die dag 900 km file ... We zijn er dus net aan ontsnapt ... Maar vandaag, vrijdag, schijnt de zon en wandelen we langs de boulevard de Garavan met dat wijde en prachtige uitzicht van capo della Mortola tot cap Martin, en de Vieille ville van Menton.

07.03.10 - Maar ons verblijf in Menton verloopt niet helemaal naar we verwacht hadden. Het weer zit niet echt mee: storingen komen geregeld over zodat wind en regen de sfeer bepalen. De echt mooie, zonnige dagen zijn schaars. Vorige week, bij een stormachtige dag, heeft Eric een onverwachte duik gemaakt in het frisse, door de deining onrustige havenwater toen de loopplank plots wegklapte. Nu beperkt ook een stevige kniekneuzing onze wandel-initiatieven. De boot van onze vrienden is echter ruim en comfortabel en van zodra de te schaarse zon schijnt genieten we van de weersverbetering in de kuip of op het voordek. Onze vriendin wordt plots heel ernstig ziek. Haar erg zorgwekkende gezondheidstoetand is een heel zware beproeving voor haar man; bij het gevoel van onmacht en de dreigende moedeloosheid kunnen alleen de gezamenlijke sympathie en bekommernis van alle vrienden pogen een steun te zijn ...

In Griekenland is de toegang tot de media door de taalbarrière erg beperkt terwijl we hier vlot toegang hebben tot boeiende radioprogramma's op o.m. France Inter ; 's avonds is er steeds een interessante tv-uitzending dank zij de talrijke (Franse) TNT-zenders. In de bioskoop zien we "Océan", de nieuwe prachtfilm van Jacques Perrin. In een Thalassa uitzending van Georges Pernoud, elke vrijdagavond op France 3, hebben we een reportage gezien over de drie jaar durende opnamen. Indrukwekkende beelden van een grote poëtische schoonheid, maar ook rauwe en harde, confronterende scènes, dan weer grootse en mysterievolle opnamen. Terwijl we bij een mooie dag een grote wandeling maken langs Super Garavan, door de oude stad lopen of langs de Promenade en dan van een lekkere koffie of een Italiaanse chocolade genieten, of we, bij heel slecht weer, gewoonweg van het comfort van de boot genieten, gaat het wereldgebeuren zijn gang ... Het tv-nieuws, het continu-nieuws van France-Info, de boeiende ochtenduitzending - "le 7-10" - van Nicolas Demorand, of "Le téléphone sonne" van Alain Bédouet op France Inter, maken van ons getuigen. In Le Monde en Le Nouvel Observateur, die we hier wél altijd op tijd krijgen, vinden we kritische en kwaliteitsvolle aanvullende informatie. Overvloed aan informatie? Schijnbaar, ja, maar toch niet.

Sinds onze terugkeer uit Lefkas, zodra we thuis waren, apprecieerden we dit "mee-weten". Margareth Thatcher, een politica - vanwie we denken dat haar bijdrage tot wat deze wereld zeker niet beter heeft gemaakt niet onbelangrijk is geweest - zei ooit dat er alleen maar individuen waren en geen maatschappij. Wij echter voelen ons deel van dé "wereld-maatschappij" en reizen heeft de grenzen steeds verlegd. Zo voelen wij ons evenzeer betrokken bij de gevolgen van de politiek van Nicolas Sarkozy, van Barak Obama, van Angela Merkel en Gordon Brown, van Sylvio Berlusconi. Wat in China beslist wordt bepaalt (mee) het economisch gebeuren in Europa, in België. De mensenrechten problematiek in Rusland en Iran, in Birma en Tunesië interpelleert uiteindelijk ons vrijheidsideaal. De instorting van de vastgoed-zeepbel in Spanje, het amoreel en onverantwoord handelen van bankiers en hun traders bedreigen de welvaartstaat. Als we ons ergeren over de situatie waarin Griekenland verzeild is, dan doen we dat omdat Griekenland onze buur is, omdat wat daar misloopt, omdat de corruptie daar, het jarenlang onverantwoord handelen, niet alleen voor de Grieken gevolgen heeft. Bij het horen hoe Europa - met Duitsland op kop - de linkse Griekse regering meedogenloos maar onvermijdelijk, onder de dreiging van de marktspeculatie - dwingt orde op zaken te stellen, vragen we ons af of de harde maatregelen niet weeral vooral zij treffen die het minst schuldig zijn aan de knoeiboel. Opnieuw vrezen we dat het antwoord evident "ja" is. Opnieuw worden zij getroffen die men het eenvoudigst kan doen inleveren.

Of het nu gaat over milieu, economie, financiën, gezondheid of sociale toestanden, de verwevenheid is alom, de interactie permanent. We willen dus waar we ook zijn goed geïnformeerd zijn. Dit is de eerste voorwaarde tot solidariteit. De opwerping als zouden wij toch geen invloed hebben, als rechtvaardiging om zich af te sluiten in louter individualistisch handelen, laat ons sprakeloos ...

Terug naar Griekenland

19.03.10 Lefkas Marina (GR). Dinsdag zijn we dan, ditmaal met de wagen, naar Lefkas vertrokken. Uiteindelijk, na heel wat afwegingen, hebben we beslist een jaar langer in Griekenland te blijven. Het verhaal.

Een 17 uur-lange auto- en boottocht naar Lefkas (GR).

Dinsdag. Sinds enkele dagen is het mooi weer in Menton, maar vandaag - ongetwijfeld ter ere van ons vertrek! - steekt de lente een tandje bij. We hebben de wagen gisteren al grotendeels geladen zodat we om 9H30 - na een laatste poetsbeurt van de boot van onze vrienden - op weg kunnen. We hebben gisteravond nog eens telefonisch afscheid genomen van Michel, steeds met een bang hart om de evolutie van de gezondheidstoestand van Mady.Met Rinaldo en Maryse is een afspraak in Griekenland, naar het einde van de zomer, niet uitgesloten; zij vertrekken op het einde van de maand naar Samos waar ze hun boot gelaten hebben.

Het is niet al te druk op de Autostrada dei Fiori, waar de tunnels, bruggen en viaducten mekaar opvolgen. Net voor Genua rijden we naar het noorden richting Alessandria, dan verder oostwaarts naar Piacenza, Parma, Modena en Bologna. Het is nu erg druk en rond de middag staan de parkings vol vrachtwagens. Het valt ons op hoe, zowel kwantitatief als kwalitatief, deze Italiaanse snelwegen, die het tracé van de Via Emilia veelal volgen, veel minder aangenaam zijn dan de meeste Franse. De voorzieningen zijn minder talrijk en heel wat minder verzorgd. Ook de Autostrada del Sole naar Ancona ligt er dikwijls niet al te best bij. Teken des tijds, het was ooit anders, zo herinneren we ons! De zon staat al heel wat lager als we Ancona binnenrijden. Een onoplettendheid bij het verlaten van het tolstation (Menton -Ancona-N : 43,90 euro) maakt dat we verkeerd zitten - richting Rome ! -: we moeten 20 km extra om- en en terugrijden zodat we gestresst de weg moeten zoeken naar de Minoan Check-in. Nu ja, naar Griekenland via Ancona, het is meer dan 20 jaar geleden: daarna verkozen we Bari of Venetië. Na de check-in in het nieuwere deel van de haventerreinen, is het weer zoeken naar de kade (B) waar de Olympia Palace om 19H00 vertrekt. Opnieuw rijden we verkeerd. We krijgen het hier echt op de heupen. Het is onze dag niet ... Nog tweemaal over de spoorweg, wachten terwijl dezelfde trein vooruit kruipt ... Eindelijk zijn we er. We kunnen onmiddellijk aan boord. Het is 18H30.

Om 19H10 vaart de Olympia Palace af. In tegenstelling tot de Minoan-ferry die we vorig jaar vanuit Venetië namen, is deze boot vrij mooi, aangenaam en vooral netjes, het kan ook anders! We hebben on-line via de Minoan-site een dekpassage en de auto geboekt en willen aan boord een cabine aanvragen. Soms kwam dit heel wat goedkoper uit. Uiteindelijk is hier het verschil slechts 12 euro. De inside-cabine is echt ok. Na een drankje in een van de bars en het relatief dure en niet echt lekkere avondmaal in het zelfbedieningsrestaurant, lopen we nog even rond maar de autorit en de stress bij de aankomst doen ons voor een vroege nachtrust kiezen. Bij de tonen van Griekse muziek vallen we spoedig in slaap ..

08H00. Staalblauwe hemel. Als we vanuit het restaurant, bij het ontbijt, naar buiten kijken stoomt de Olympia Palace langs de Albanese kust en ligt het Mali i Karaburunit schiereiland op een kleine twintig mijl. Omstreeks 10 uur heeft de ferry de Griekse eilandjes Ereikoussa en Othonoi aan stuurboord. 10H30. Terwijl we langs Corfu varen denken we aan de erg provocerende en heel kwetsende uitspraken van enkele Duitse politici en de populistische pers ( Focus en Bild lieten zich niet onbetuigd ) in verband met de Griekse financiële situatie: deze suggereerden de Grieken eventueel Corfu, of enkele Cycladische eilanden, te verkopen ...

11H45. Van Igoumenitsa naar Lefkas is het een goeie 100km rijden, maar we willen even langs Plataria en Sivota-Mourtos.12H30. Plataria, het plaatsje doet nog erg verlaten aan. Alles is er nog a.h.w. in winterberging. In de haven liggen enkele zeilboten, die er daar blijkbaar voor de winter achtergelaten werden; de meeste zien er niet al te fris uit. Enkele straten zijn opengebroken: men heeft blijkbaar maart afgewacht om grote werken te beginnen ... Schoolkinderen lopen naar huis, ook hun onderwijzeres ... welke toekomst wacht je hier? Maar als je 11 bent denk je daar nog niet echt aan. Wij echter kijken twijfelend, bezorgd.

Sivota-Mourtos heeft nu niets van haar zomerse charme. Op de Promenade werken enkele arbeiders aan het herleggen van de natuurstenen bedekking. We vernemen dat het nieuw afgewerkte wegdek opnieuw diende te worden opengebroken omdat men wat laat tot de vaststelling gekomen dat de grote waterafvoerpijpen er nog niet lagen ... We ontmoeten Angy's echtgenoot, die de nu nog gesloten Blue Coast runt - weliswaar slechts vanaf eind april want nu is het nog tijd "to relax" vertelt hij ons ... In het nieuwe haventje liggen dan toch nog steeds géén mooringlijnen, wel prijken er nieuwe (betaal)kastjes voor water en elektra ... we hopen dat het werkt en blijft werken ... Ook hier liggen enkele verlaten zeilboten. Sommige - maar één vooral - hebben heel wat schade door de winterstormen. Je zal je boot hier maar achterlaten, onbegrijpelijk, als je het ons vraagt.

Naar Lefkas dan maar met een lege maag. Onderweg vinden we een supermarktje waar we wat fruit kopen. Appels en inlandse sinaasappels, ze zien er niet uit, maar de smaak is heerlijk!

Even na twee uur rijden we de parking van Lefkas Marina op. We haasten ons naar onze boot. Nehalinnia ligt blijkbaar vredig en geduldig op onze terugkeer te wachten, met hier en daar een laagje rood-geel zandpoeder. We horen hoe erg nat en winderig de winter hier was. Niet echt leuk.

Blij dat we terug zijn: maar eerst de noodzakelijke poetsbeurt, vooral, om de winter te verdrijven ....

(zie ook Kortom 4.9.3 )

Lefkas

19.03.10 Lefkas Marina. De lente lijkt eindelijk deze te lange en koude, harde winter te verdringen. De steeds terugkerende winterellende vervaagd met de komst van de mooie dagen, maar het laatste winteroffensief van 28 februari waarbij een storm, bij een nachtelijk springtij, in zuid-west Frankrijk alleen, 53 doden maakte en honderden huizen vernietigde, zal nog lang sporen nalaten. Laat het dan nu nog wat fris zijn, de blauwe hemel en de zon hebben, nu ook eindelijk op Lefkas, duidelijk de bovenhand.

We zijn nog steeds druk in de weer om wat we mee hebben en dat het oude moet vervangen, een plaats te geven op de boot. We zien heel wat vrienden en bekenden weer in de haven. Velen haasten zich om voor 1 april - het begin van het hoogseizoen en de dito liggelden - de haven te verlaten. Over bestemmingen heerst veelal nog onduidelijkheid, twijfel. Kroatië te duur, Turkije veelal moeilijk, zoniet onmogelijk door de nieuwe steeds dwingender milieureglementering. Toen we beslisten om een jaar langer in Griekenland te blijven hebben we de keuze gemaakt om het liggeld voor één jaar in één keer te vereffenen wat ons een korting van 17% oplevert verhoogd met een 6% reductie als lid van de Cruising Association. Op jaarbasis genieten we van een interessante prijs en hebben we ten allen tijde de beschikking over een ligplaats.

In Lefkas heerst enige ongerustheid in verband met het komende toeristische seizoen. Komen de noodzakelijke toeristen wel met al die media-heisa over Griekenland, is de veelal gehoorde vraag. In de winkels lijkt men veel vriendelijker dan enkele maanden gelden. We hebben Paramythi opnieuw bezocht. Tweemaal waren we de op twee na de enige klanten. Maar misschien was dit toeval. Wat we horen is dikwijls erg contradictoir. De pompbediende waar we voltanken, spreekt ons aan, ondervraagt ons, klaagt over de hoge brandstofprijs, getuigt over de beperkte koopkracht van zijn klanten, vergelijkt met de andere landen van de Europese Unie. Anderen hullen zich in een hooghartig stilzwijgen, nog anderen wuiven de overdrijvingen lacherig weg. Bij To Kathoghi van Peter en Alisson, in Vafkeri, eten we heel lekker bij een hartelijk weerzien; de prijs/kwaliteit verhouding staat buiten elke discussie. Alexander en Helena zijn voor een lang weekend naar Londen - op 25 maart is het immers de nationale feestdag. We hebben nog net kunnen afspreken om mekaar te zien bij hun terugkeer.

Mady ...

Bij onze late terugkeer uit Vafkeri valt het droevige nieuws. Mady heeft haar laatste strijd verloren...

Diep getroffen herinneren we onze aangename namiddag bij onze aankomst in Menton op 10 februari. Haar warme belangstelling, haar innemende vriendelijkheid, haar enthousiasme, haar zachte glimlach, haar moed vooral... We zullen je heel erg missen, Mady. De mooie momenten, de leuke tochten in het achterland van Menton samen met je man Michel, vergeten we niet; die willen we blijven koesteren als de echt heel mooie momenten van onze reis. Aan jou, Michel, betuigen we onze innige sympathie. We weten dat niet alleen de komende dagen erg zwaar zullen zijn. Maar als de onvermijdelijke drukte zal wegebben, kunnen alleen de vriendschap en de ontelbare goede herinneringen een zachte troost zijn.

De kleine en grotere zeilavonturen gedurende meer dan veertig jaar indachtig, deden Mady kiezen voor asverstrooiing op zee. Daar vooral zal ze blijven leven in de herinnering van Michel en van al haar vrienden zeilers...

Pasen

08.04.10: Lefkas Marina. De nationale feestdag van 25 maart ligt al ver achter ons, of zo lijkt het, ook het paasweekend hebben we gehad , met het traditionele lam braden dat Liz en Tony organiseren voor de - hoofdzakelijk British - community. Voor de wat late uitnodiging bij Griekse vrienden hebben we dan moeten bedanken, maar daarom zijn we nu al uitgenodigd voor het paasfeest 2011! Terwijl we hard aan de boot werkten heeft de onderhandeling over de steun aan Griekenland, eigenlijk een voor Europa ontluisterend kooplieden- dispuut, haar (on)beslag gekregen.

De Grieken zijn woedend over de Duitse houding die voor hen niet meer of niet minder dan het verraad betekent van een land dat Griekenland met nauwelijks verholen dwang jarenlang overspoelde met dure exportproducten en van een regering die de nu misprijzende en populistische reacties van de bevolking als schaamlap gebruikt ter vrijwaring van haar obsessionele financiële en budgetaire "maagdelijkheidsdrang (!)"...

... bootonderhoud

Het schuren van het teakdek dat we na 13 jaar verzorgend conservatisme hebben ondernomen, konden we nu niet langer uitstellen op gevaar af het omgekeerde resultaat te bekomen dan we beoogden. Het werd meer dan een week zwoegen want na het vlottere machinale werk was heel wat manueel schuren noodzakelijk. Nu - even - oogt het dek weer vol okergeel-mooi, en ruikt het als geen ander houten dek. De beelden uit het voorjaar 1997 toen het nieuwe dek gelegd werd in Gent, zijn opnieuw heel levendig aanwezig... Ook de motor heeft een volledige onderhoudsbeurt gekregen en het is nu een goeie week wachten tot de boot uit het water gaat voor een tiental dagen. Op advies van de Shipsupport werf in Nieuwpoort willen we de antifoulingverf goed laten uitharden vóór we de boot opnieuw te water laten. Vorig jaar was de tijdspanne te kort en het resultaat was er naar: nooit heeft onze antifouling het zo slecht gedaan. Tijdens de werken, die we dit jaar toch liever grotendeels zelf willen doen - de glad- en strakheid vorig jaar liet toch wel wat te wensen over en de kielzool had geen beurt gekregen -, zullen we een huisje op de bergflank huren. De verf hebben we meegebracht want vorig jaar was het niet zo eenvoudig geweest hier de Jotun- antfouling te vinden. Ook de kleine voorlopige verfherstelling aan de waterlijn heeft nu verdere aandacht nodig volgens de aanwijzingen van de ShipSupport-werf, die de boot vóór ons vertrek in 2007 heeft geverfd.

Dank zij het relatief mooie, meestal zonnige en droge maar frisse weer, verliep het schuren van het dek vrij vlot, maar handen en knieën hebben er niet minder om geleden. De klim-wandeling vanuit Agios Nikitas naar het heel mooie, nog verlaten Milos-strand was een leuke afwisseling en heeft bewezen dat we aan conditie niet al te veel hebben ingeboet! Warempel een prachtig strand, vinden we telkens, met die heel fijn parelende, witte, microkiezels, het fel azuurblauwe water, het witte schuim van de branding in de speelse schittering van de zon ...

22.04.10: Lefkas Marina. Nehalinnia staat sinds maandag op het terrein van Lefkas Marina. De talrijke aangekondigde buien maakten het ons even niet te lastig toen de boot in de kraan moest maar tijdens het reinigen van de waterlijn, een werkje dat we liefst zelf zorgvuldig en voorzichtig wilden uitvoeren, nadat het onderwaterschip met de hogedruk schoongemaakt was, werden we wel, met de regelmaat van een klok, overvloedig vergast op een stevige regenbui. Christos, de havenmeester, had ons van de ligplaats naar de kraan gesleept want onze erg aangegroeide schroef veroorzaakte beangstigende trillingen... of was het een touw die het de schroef zo lastig maakte? Toen we bij Spiros, de manager, een duiker hadden gevraagd had hij ons dit vriendelijke voorstel gedaan; een duiker voor deze kleine karwei, vooral als de boot toch uit het water gaat, kost algauw 50 euro. Een niet moeilijke keuze die hij aan onze appreciatie overliet ... Hartelijk bedankt voor deze goede service!

Vóór een nieuwe storing Lefkas op vrijdag en zaterdag in haar greep houdt, als we tenminste de voorspellingen moeten geloven, genieten we nu van drie dagen droog weer. De onderhoudswerken volgen elkaar routinematig op. Eergisteren hebben we de doorvoeren schoongemaakt en de kranen gesmeerd; dit jaar krijgen het toilet en de zwartwatertank een extra grondige beurt; om problemen - op een ongepast moment - te voorkomen, hebben we de pomp en de voornaamste leidingen vervangen; de drie jaar oude pomp wordt nu gereinigd en met de sparekit vervangen we alle kritische onderdelen zodat deze pomp de klaar te monteren "reserve pomp" wordt.

Het onderwaterschip werd gisteren geschuurd en vandaag werden de twee lagen aangroeiwerende Jotun-verf aangebracht. Tijdens de rustmomenten genieten we van het huisje - villa Athene ( websitelink, update 2013 ) - dat we bij Tony en Liz huren in Apolpena, en van het prachtige uitzicht op Lefkada; met de verrekijker zien we zelfs, ver beneden, de haven en héél klein ... onze boot! Het kleine zwembad ligt er, tijdens de middagpauze, uitnodigend bij maar de temperatuur doet ons aarzelen

...

Intussen heeft de aswolk van de IJslandse Eyjafjallajökull vulkaan het luchtverkeer dagenlang verlamd, rondt koninklijk bemiddelaar Jean-Luc Dehaene zijn opdracht af in het eindeloze B-H-V verhaal en dreigt Open VLD uit de regering te stappen, lijkt Griekenland meer en meer af te stevenen op de vraag om het Europese en IMF hulpplan in werking te stellen. We vrezen in dit alles de voorbode van nieuwe, ernstige ontwikkelingen te moeten zien. TV beelden, krantenkoppen en pers-sites liegen er niet om: Le Monde titelt in zijn on-line krant van 21 april 2010 "Le volcan révèle la fragilité de la mondialisation" [vert. De vulkaan toont de broosheid van de mondialisering], en verder " la paralysie du trafic aérien en Europe à la suite de l'éruption d'un volcan en Islande, a coûté pour l'instant aux compagnies aériennes affectées 1,26 milliard d'euros de manque à gagner" [vert. de verlamming van het luchtverkeer in Europa ten gevolge van de uitbarsting van een vulkaan in IJsland, heeft tot op heden aan de betrokken luchtvaartmaatschappijen 1,26 miljard euro aan inkomensverlies gekost]. De vooruitzichten naar een oplossing van het Belgische verhaal van de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde lijken somber, "Dehaene vindt geen akkoord over BHV" (titelt De Standaard). "Jean-Luc Dehaene is er gisteren niet in geslaagd om een akkoord over de splitsing van B-H-V te smeden. Premier Yves Leterme onderhandelt voort, maar een regeringscrisis komt steeds dichter", leert ons het persoverzicht van gister. Als vandaag de Vlaamse liberalen hun dreigement uitvoeren, rest er Premier Leterme niets anders dan het ontslag van zijn regering bij de koning in te dienen. De vorst houdt zijn beslissing in beraad. en houdt een aantal consultaties.

Zonder in absoluut pessimisme te vervallen voelen we dit alles aan als een versnelde opvolging van negatieve ontwikkelingen, die slechts ogenschijnlijk ver van onze bezigheden zijn. Morgen en overmorgen is het algemene staking in Griekenland ...

27.04.10: Lefkas Marina. Gisteren heeft de koning het ontslag van de regering Leterme aanvaard. Waarschijnlijk gaan we naar nieuwe verkiezingen in juni. Zondag heeft Griekenland om de activering van het Europese-IMF plan verzocht, en sinds vanmorgen ligt Nehalinnia, met een wat trotserig blinkende romp, opnieuw in het water. Nu blijft er toch nog wat werk om van onze boot opnieuw een zeilboot te maken! Wil en Jeanine van de Nederlandse Windswept zijn in Griekenland aangekomen. We spreken met hen af voor een etentje en om "bij te praten. Martine en Guy van de Franse Roving Topsy zullen op 1 mei in Messolonghi aankomen. en binnenkort verwachten we dan ook nieuws van Christine en Paul van de Belgische Gaviotta ... . Het is nu plots warmer geworden ... De Griekse zomer begint aan zijn opwachting! " Het ratingbureau Standard & Poor's (S&P) verlaagt de kredietwaardigheid van Griekenland met drie trapjes, van BBB+ naar BB+. Daarmee heeft Grieks staatspapier nu voor het eerst de status 'rommel' , meldt De Tijd (B)"en op 5 mei komt er een nieuwe stakingsdag in Griekenland!

03.06.10: Lefkas Marina. De maand mei hebben we amper zien voorbijgaan. Het leven aan boord, nu we van een extra jaar Griekenland genieten, gaat een rustig gangetje. Vrienden zijn gekomen en zijn alweer vertrokken, ook vele overwinteraars uit de marina. Enkelen hadden een duidelijk afgelijnd, soms erg ambitieus project. Wil en Jeanine van de Windswept zijn nu op weg naar het noorden van Griekenland na een tocht langs de Peloponnisos. Guy en Christine van M. Balthazar zijn op weg naar Libanon, een project dat ze in een vijf maanden willen afronden met een voorziene terugkeer naar Lefkas in oktober. Dank zij de geillustreerde logboekuittreksels die ze regelmatig doormailen kunnen we hen volgen op een tocht die wij zeker niet zouden aandurven. Guy en Martine van Roving Topsy verwachten we nu binnenkort op Lefkas.

Wij verdelen onze tijd tussen zeiltripjes in de binnenzee - " buiten voor enkele uren ", zoals we zo dikwijls in Nieuwpoort ( zegden en ) deden -, tochtjes met de wagen op het eiland, stranddagen op Milos beach bij Agios Nikitas, waar we op 27 mei - eindelijk! - het water niet te koud vonden om te zwemmen, stevige wandelingen o.m. rond de laguna en in het zuiden van het eiland. Werkjes op de boot, hier en daar voor een comfortverbetering, zijn er ook bij. Kortom, tijdens dit wat aarzelende lenteweer, houden we het, tot nu, bij een lui maar leesrijk ritme... een Griekse dolce farniente.

Top

... naar de Zagorohoria en de Vikos kloof

09.06.10: Zagoria Chora, Aristi. Ons verblijf in de prachtige Zagorohoria regio zit er helaas al op maar de prachtige beelden blijven nog op ons netvlies. Ver van de vervuiling van het massatoerisme, hebben we intens genoten van de grootse schoonheid van de bergen en de diepe canyons, van het eindeloos varierende palet van groene tinten, van de kristal helderheid van het water, van de innemende charme van de talrijke dorpjes ...

De strenge beperkingen die de reglementering van het Nationaal park oplegt zorgen voor een welgekomen afwisseling ver van het slordige en weinig ecologische Lefkas. Een verademing. Vele dorpen werden de laatste jaren gerenoveerd en in talrijke huizen werden mooie gastenkamers ingericht. Dat de op kwaliteitstoerisme gerichte economie hier een strenge regelgevende pen vasthoudt kunnen we alleen maar toejuichen ... we hebben het teveel anders gezien en moeten ervaren. We hebben hier drie prachtige dagen beleefd die de tijd van een hoopvolle illusie ons met Griekenland hebben verzoend. Met de talrijke foto's kunnen we echter opnieuw - even - terugkeren ... telkens we willen! We nodigen u uit mee te kijken!   Eric doet het verslag. Dag 1. Van Lefkas (09H000) rijden we met Penny en Keith van de Sea Trek, een Etap 35, met wie we graag onze wagen delen, langs Preveza en Louros naar Ioannanina. Dan gaan we verder noordwestelijk naar Kalpaki waar we de hoofdweg naar Konitsa verlaten en de westelijke Zagoria inrijden.

[ free maps: GNTO www.gnto.gr ]

We hebben kamers gereserveerd in het heel comfortabele en rustige Gamila Rocks hotel in Aristi [ www.gamilarocks.com ]. Dit kleine adventure resort heeft ongetwijfeld sterk bijdragen tot de charme van de verblijf!

With thanks to Keith Rimmer from the Sea Trek who took this picture and many others for us

Klik op de panoramische foto om de Zagorochoria met ons te bezoeken!

Na de check-in en een korte verfrissering rijden we richting Papingo. Net na de brug over de Voidomatsis rivier die verder samen met de Aoos naar Albanië vloeit en in de Adriatische Zee uitmondt, houden we halt voor de lunch, in de schaduw van prachtige platanen. Overmorgen zullen Kaat en ik hier vertrekken voor een twee uur lange rafting met een monitor van Alpine zone [ www.alpinezone.gr ]. Stroomopwaarts gaat de rivierbedding door de indrukwekkende Vikos kloof. Op de terugweg stoppen we even bij een eerste van de talrijke (kleinere) kloosters die we tijdens ons verblijf zullen ontmoeten. Op weg naar Monodendri - zowat de toeristische hoofdplaats van de westelijke Zagoria - hebben we - vanuit Vitsa - een prachtig uitzicht op het dorp. We willen vooraleer we in Monodendri halt houden doorgaan naar Oxia waar we een heel knappe uitkijk hebben op de indrukwekkende Vikos kloof. Op de terugweg naar Monodendri trekken intrigerende rotsformaties onze aandacht. Monodendri bestaat uit twee delen: het hogergelegen, nieuwe dorp, dat erg toeristisch is en Kato Monodendri - het lager gelegen oude dorp, - meer authentiek nog, waarlangs we naar het Agia Paraskevi Monasteri wandelen. Intussen hebben donkere (onweers)wolken zich verzameld en net als we in de wagen stappen om naar het hotel terug te rijden spoelt een stevige regenbui de weg schoon. 's Avonds rijden we naar Ano Pedina waar we in restaurant Dizaki bij het avondeten een zachte, geparfumeerde streekwijn van Zitsa proeven.

[ free maps: GNTO www.gnto.gr ]

Dag 2. Terwijl Keith - steeds op jacht naar nieuwe objectieven voor zijn professionele fotoshots - en Penny een tocht te paard hebben geregeld, willen Kaat en ik de kloof in. De afdaling begint nabij de panoramakiosk in Vikos. De afdaling volgt het oude vrij smalle ezelspad dat in een lint van lange haarspeldbochten langs de bergflank loopt. Het zicht dat diep in de kloof duikt is adembenemend mooi. Ver onder ons baant de Voidomatsis rivier zich een weg tussen de rotsblokken. Vanop ons pad zien we het blauwe water schitteren tussen het wisselend groen. Een spel van licht. We dragen stevige wandelschoenen die goede grip hebben op de wat uitgesleten en ongelijke stenen van het pad. De afdaling duurt wat minder dan één uur - onze kijk- en fotostops inbegrepen! - , waarna het pad verder kronkelt in de soms erg dicht begroeide canyon. Ik loop voorop en wil met een lange tak de weg veilig houden van eventuele slangen. Toch zal, tijdens onze terugklim - we lopen niet tot Monodendri - een slang van een kleine halve meter net voor Kaats voeten wegschieten. We gaan op zoek naar de bronnen van de Voidomatsis die we, als het plaatje juist hangt, wat "bedding-afwaarts" - moeten zoeken. Op de plaats waar we nu lopen vloeit nu, in juni, geen water meer bovengronds! Als we op het gehoor dan de bronnen vinden kijken we verbaasd hoe enkele meters verder de Voidomatis vanonder de rotswand over zijn volle breedte verschijnt. Kristalhelder en 6° koud! Kreten trekken onze aandacht. Een groep van een 12-tal wandelaars uit Israel komen uit de struiken te voorschijn. Ze zijn al geruime tijd op zoek naar het spoor naar Papingo. We denken dat wij ze kunnen op weg helpen: we kwamen deze markeringen tegen. Uitwisseling van enkele ervaringen. Vragen. Dan gaat ieder zijn weg. We moeten wat terugklimmen willen we de afslag vinden naar de resten van een klooster dat in de kloof bij een open plek ligt die we voor onze afdaling hebben opgemerkt. Daar zullen we halt houden om ons lunchpakket op te eten. Bij het klooster is een groep foto opnamen aan het maken voor een groot Duits merk van trekking-uitrusting. We willen teruglopen naar Vikos: opnieuw komt - traag - dreigende bewolking opzetten. De klim duurt om bij anderhalf uur. Bij de kiosk boven ontmoeten we een jong Amerikaans stel. Ze zijn op huwelijksreis, een sabbatical van Londen naar Kaapstad, met de motor. Ze zijn allebei van New York, jong, vlot, ze lachen hun mooie witte tanden bloot als ze horen dat wij al bijna 35 jaar samen zijn. Of wij al in Afrika waren? Neen. Of toch maar amper, Eric, naar Marokko, ja. We hebben maar een kleine boot. Tot Griekenland, dan door het Kanaal van Korinthe. Opnieuw die prachtige, leuke lach. We wisselen site- en blogadressen uit www.birthfromthebackseat.blogspot.com . Als zij wegrijden in hun zware motorpakken vallen dikke regendruppels. We vluchten een taverna binnen en bestellen frappé en Vikos water ...

Bij het hotel pikken we Penny en Keith op en rijden onder de plenzende (onweers)regen naar Papingo. Met regenscherm en -jas lopen we door beide dorpsdelen. In Mikro Papingo bezoeken we het WWF-kantoortje. We hebben het er over beren en wolven en het Griekse afval-(non)beleid, en de hoop die nu rust op de o.i. goede minister van milieu Tina Birbili ( een panda-beertje hangt nu in onze boot als herinnering aan het boeiende bezoek ).

Voor het avondeten rijden we naar Vikos terug waar we lekker eten in de taverna waar Kaat en ik voor het onweer gingen schuilen.

Dag 3. Na een stevig ontbijt aan het buffet van ons Gamila Rocks hotel, maken Kaat en ik ons klaar voor de rafting. Het busje van Alpine zone [www.alpinezone.gr] komt ons aan het hotel ophalen, waar we ook alles geregeld hebben. Er zijn maar twee inschrijvingen vandaag: we hebben dus boot en monitor geheel voor ons; ook voor hem is dit leuk want een groep van zes kan soms heel wat zorgen geven. We passen droogpakken, reddingsvesten en helmen. Aan de Voidomatsis brug gaat de boot in het water en na enkele duidelijke aanwijzingen beginnen we aan onze kleine ontdekkingstocht. Kayakken hebben we beiden heel wat gedaan in de Ardeense rivieren, raften nooit. Maar er is niet zoveel water dat het echt hard gaat. Takken, enkele omgevallen bomen, hier en daar een grotere rots, enkele wat lastiger kedives en twee raids bij de aankomst aan de basis, dat was het dan voor het eigenlijke raften. En de stilte? En de natuur dan, mooi? De helderheid van het water? Betoverend, denken we!.

Ons fototoestel durfden we niet meenemen, maar Keith en Penny hadden bij de aankomst post gevat!

Klik op de afbeelding om met ons de rafting te herbeleven!

Een slaatje en een paté van verse olijven op het terras van Gamila Rocks veegt het hongergevoel weg.

De terugkeer naar Lefkas gaat echter via een lange omweg door Centraal en Oost-Zagoria: via Kalpaki - waar we kunnen voltanken - rijden we langsheen de prachtige Agia Mina en Evreos bruggen - de Kokonis brug -naar het mooie Koukouli en naar Kipi waar we naar de oude Milos brug met haar drie bogen lopen. Om Miliotades te bereiken waar we de Zagoria verlaten, gaan we door een mooie, erg dichtbeboste streek, waar slechts hier en daar enkele kleine dorpjes, zoals Dipotamo, enige menselijke aanwezigheid verraden.

Als we op de oude transhelleense hoofdweg van Igoumenita naar Alexandropolis - nu de Egnatia autoweg deze vervangt - boven het meer van Ioannina even halt houden om het mooie panorama te bewonderen, weten we echt dat de Zagoria misschien wel een mooie droom waren: we zijn terug in het echte Griekenland. De hopen afval tegen de parking omheining laten hierover geen enkele twijfel.

Om 20H30 rijden we de parking van Marina Lefkadas op, maar voor mij zie ik het mooie, blauwheldere water van de Voidomatsis rivier ...

Zie Kortom 4.9.4 voor info en gegevens.

[ ook de volgende - commerciele - site kan men raadplegen http://www.greeka.com/epirus/zagoria/zagoria/voidomatis-river.htm ]

de Zagoria en de Vikoskloof in ons fotoalbum

Top

... zeilen ... zomaar!

06.07.10: Lefkas Marina. We blijven ons voornemen van een luie zomer trouw! Zo maken we korte trips naar een niet te drukke ankerplaats waar we zwemmend afkoeling zoeken voor de nu toch toenemende warmte en vanwaar we dan, als de wind in de latere namiddag echt doorzet, hoog aan de wind kruisend, naar de marina kunnen terugzeilen en het comfort van ligplaats, douches, water en elektra terugvinden. Eigenlijk doen we wat we zo dikwijls graag in Nieuwpoort tijdens weekends deden: naar de D1, de Nieuwpoortboei, de OostdijkWest, of de Middelkerke S zeilen en terug, aan de wind vertrekken en op ruime koers terug, of omgekeerd. Maar, hier in deze binnenzee tussen Lefkas, Meganissi en het vasteland, tussen de eilandjes Skorpios en Sparti, genieten we bij 15 à 20 knopen noordelijke wind van een vrijwel vlak water met rondom ons het prachtige uitzicht op groene of zilvergrijze bergen. Het soms opspattende water brengt dan een aangename verfrissing op onze huid die we met zonnecrèmes met hoge beschermingscoëfficient tegen de agressie van de zon trachten te beveiligen. Meestal verkiezen we dan s'avonds op de boot te eten - een lekker slaatje , gevulde pannekoeken, of meloen met parmaham - ver van de drukte van de restaurants in Lefkas, enkele glazen frisse landwijn - of, we rijden naar de Katoghi van Alison en Peter in Vafkeri, waar het op 600m hoogte altijd enkele graden koeler is.

Tijdens onze stop in Reggio di Calabria, twee jaar gelden, hebben we onze één jaar oude batterijen moeten vervangen. Sinds enige tijd merken we dat we weer aan vervanging toe zijn. Het systeem dat bijna vijftien jaar lang dienst deed beantwoordt eigelijk niet echt meer aan ons verbruik: we beslissen dan ook de installatie - twee parallel geschakelde 80Ah batterijen met drietrapslader en keuzeschakelaar - te laten aanpassen. In een recente reeks artikelen van het magazine Boat Owner werd de vernieuwing van de elektrische installatie op een Vancouver 27 heel deskundig uitgelegd. We besluiten ons hierdoor te laten inspireren en de uitvoering ervan toe te vertrouwen aan Olivier, een Fransman die hier het bedrijfje Yacht Electrics (mob. 6938569143) runt. Twee dagen later kunnen we, erg tevreden over het werk, de grondig aangepaste elektrische opstelling in gebruik nemen.

.Hoewel Lefkas Marina dagelijks over nog heel wat vrije plaatsen beschikt wordt het heel wat drukker. Vooral het verschijnen van Italiaanse boten wijst op de nu erg nabije vakantie en tijdens een verkenning van de baaien ten oosten van Vathy op Meganissi, voor enkele dagen, konden we vaststellen dat velen hier hun gekende zomerse ankerplaatsen reeds hebben ingenomen.

Vanuit onze luie stek ook, volgen we zeilers die we ontmoet hebben, op hun verdere tochten. Met spanning en vol bewondering lezen we de mails vanuit Alanya van Guy en Christine op hun 30 voeter M.Balthazar op weg naar Libanon, van Paul en Christine op La Gaviotta, die nu op Lesbos zijn aangekomen, terwijl we binnenkort Jeanine en Wil van de Windswept terug verwachten. Michel is nu met zijn Plouf terug in Menton na een rondje Corsika, Marise en Rinaldo van de Zoé waren onlangs in de Pagasitikos baai en Milina waar we vorig jaar de zomer doorbrachten. Sandy en Stewart met hun mooie Halberg Rassy zijn voor enige tijd terug naar de U.K. Anderen zijn hier op het eiland, Keith en Penny, Kevin en Linda, Mark en Maureen, Denise en Andrew. Maar ook niet-zeilers beleven voor ons boeiende momenten, Kaats broer Nico en Joke zijn tijdens hun sabbatical nu op weg naar Salt Lake City, Elisabeth en Jason die we in Vikos ontmoet hebben zijn op motor op weg naar Kaapstad. En hier op Lefkas, verwachten we Brigitte en Kris, aloude vrienden met wie we menige vakantie doorbrachten in sneeuw en zon ...

En niet zonder enige onrust voor de vier dagenlange tocht door de Balkan, kijken we heel erg uit naar de komst, eind deze week, van Olivier en Helen ...

16.07.10: Lefkas Marina. Helen en Olivier zijn vorige week donderdag toegekomen: in twee en een halve dag hebben ze de 2700 km afgelegd van Nieuwpoort naar Lefkas. Een vermoeiende tocht die niet echt voor herhaling vatbaar is, vinden ze. Vooral de trip door de landen van oud-Joegoslavië was erg onaangenaam door de vrij slechte wegen en de vervelende en erg tijdrovende grenscontroles; ook de onvriendelijkheid en de algemeen onaangename sfeer, vooral in Servië en Makedonië, waren een aansporing om zonder talmen door te rijden.

Als Olivier met Helen de winderige surf-stranden van Agios Ioannis en Vasiliki opzoeken, trekken wij, als we niet gaan varen of die ene dag aan de website werken, naar Brigitte en Kris, die intussen nu ook al een week geleden, via Italië, Lefkas hebben bereikt. Toch een doodgewone, hoogzomerse vakantie op Lefkas dan, waar het nu wel behoorlijk warm is geworden ... en veel drukker?   Meer foto's in Lente en zomer 2010 in de Ionische Zee, navigatie en trips, een geillustreerde kijk.

Top

... weg uit de drulte!   Hortó, 21 augustus 2010 Sinds nu ongeveer een tiental dagen zijn we weg uit Lefkas, niet omdat het in de marina onleefbaar zou zijn geworden maar de Italiaanse invasie waarvan de voorhoede uit een flottielje ontelbare snelle, kleine en middelgrote motorjachten bestaat en uit snelle en krachtige RIB's, ontneemt aan het varen in de Ionische wateren elke charme en ook het zwemmen rond onze geankerde boot vinden we nu in deze drukte ook maar niks! Deze trek, bovenop de reeds te talrijke flottieljes huurboten, heeft vrij snel de niet zo talrijke haventjes ingenomen, bezet de eenvoudigste aanlegplaatsen tot de kleinste baaien... Zelfs de erg British longstayers, die in het voorjaar reeds bezit hadden genomen van hun favoriete ankerplaatsen, voelen zich erg beklemd door deze zomerse armada van de Ferragosto ... we hebben talrijke vrienden die in westelijk Griekenland zijn gebleven en die hun beklag doen wanneer ze naar ons welbevinden informeren!       Het is dus ver van al dat gewoel dat we, met de wagen, rust en kalmte hebben gezocht in Hortó,aan de Egeische kust, in het Magnesia schiereiland aan de voet van het Pilion gebergte, langs de Pagasitikos Kolpos. Hortó - moeten we dit nog even in herinnering brengen - was het doel van onze zeiltocht naar de Middellandse Zee, nadat het in het begin van de negentiger jaren de plaats van lange en leuke zomervakanties was geweest. =>van LEFKAS naar HORTO, langs AMFILOCHIA, dan het net afgewerkte vak van de in aanbouw zijnde nieuwe autoweg tot MISSOLONGHI, GALAXIDI, AMFISSA, LAMIA, en VOLOS [ free maps: GNTO www.gnto.gr ] Kaat vertelt een Grieks pechverhaal ... klik hier.   We hebben ons Spaladra hotelletje teruggevonden, en zijn eigenaars Giorgia en Nico, voor wie het sinds vorig jaar nog lastiger is geworden om hun xenodochio open te houden, want door hun hoge leeftijd vergt elke dag nog meer inspanningen ... We steken dus zelf de handen uit de mouwen en gewapend met eigen materiaal - dweilen en schoonmaakproducten, tot en met de stofzuiger - nemen we bezit van onze eenvoudige kamer op de eerste verdieping, aan de linkerhoek van het gebouw. In volle augustusmaand, als de zomer het heetst is, zal deze kamer ons ondanks de dagelijkse 39 graden, een onderkomen bieden waar we ongedwongen zullen verblijven,van een prachtig uitzicht zullen genieten en van een heel betrekkelijke maar erg welgekomen koelte. Meestal zullen we hier zelfs de enige gasten zijn! Olivier en Helen komen ons hier voor enkele dagen vervoegen, bij hun terugkeer uit Paros, vóór hun terugreis naar België via Italië. Hortó. een rustig plaatsje waar we ook dit jaar aangename dagen in een farniente sfeer doorbrengen, vooral met zwemmen en lezen - Carlo Levi, Guy de Maupassant, Orham Pamuk, maar ook Jean Lacouture en Bernard Guetta. We genieten ook vooral van de mooie avonden: als de zon is ondergegaan en het wat minder warm is gaat de tijd zo snel voorbij dat we even verrast opkijken als de slaap ons, zelfs laat, overvalt ... Kreten van in het water spelende kinderen, soms wat geween of gelach, het wat onduidelijke gemurmel van wat ruwe mannenstemmen, vermengen zich met het zachte geluid van het eindeloos kabbelende water tussen de keien van het strand, onder ons terras. Dan, soms, weerklinkt de krachtige motor van een boot in de verte, schurend over het vlakke water. Wat later wordt de lichte branding, even, iets opvallender. Maar snel keert het rustige, regelmatige kabbelen terug...     Er zijn hier in Hortó vier eerder bescheiden tavernas voor de vakantiegangers, vooral families uit Volos. We zijn de trouwe klanten van twee - Martha's en Evochia - maar we gaan ook dikwijls naar Favios ten zuiden van Milina - aan de Vathoudi baai - of naar Lafkos het dorp in de bergen boven Milina; we vinden er eenvoudige maar lekkere gerechten, gegrilde sardines, konijn in een smaakvolle saus, spetsofai, yémista, briam, piperiés tiganités, féta psyti, chorta en vlita, gigantés, bamiés, tsaziki, salades - tomaat, paprika, komkommer, rode ui, olijven, kruiden, of politiki, of nog roka, lam of varken aan het spit, soms manitaria pita ... De 26e Zomerontmoetingen van Horto 2010 [ jaarlijks sinds 1984 georganiseerd door de Culturele Stichting "G.Angelinis - Pia Hadjinikos" - www.horto.net, info@horto.net ] hebben ons de gelegenheid geboden om twee avonden te genieten van een deel van het programma klassieke muziek: uitvoeringen voor viool, piano en zang uit werken van Brahms, Debussy, Satie, Granados, Rachmaninoff, en van Schubert, Schumann en Liszt.     Het pittoreske dorp Hortó, dat 's winters slechts enkele tientallen inwoners telt, ressorteert onder het gemeentebestuur van Argalasti. Langs het kleine waterfront staan, soms erg dicht bij elkaar, enkele oude huizen - nu vakantieverblijven, soms met kamers te huur -, de meeste eigendom van families die zijn uitgeweken naar de middelgrote stad Volos (123.000 inw.), aan de voet van de berg Pilion. In tegenstelling tot vele streken in Griekenland, is de Pilion toch wel erg begaan met milieuzorg. Anders dan de ons zo bekende dorpen op het eiland Lefkas - en Lefkada in het bijzonder -, geniet Hortó, ondanks beperkte middelen, van dagelijk openbaar onderhoud. De inwoners, met inbegrip van de vakantiegangers, lijken dezelfde bezorgdheid te delen: hondenpoep wordt in regel onmiddellijk opgeruimd door de eigenaar van de onzindelijke hond, het kleine strand is vrij van zwerfvuil, vuilbakjes en (minder opvallende) afvalcontainers worden dagelijks geledigd... [ free maps: GNTO www.gnto.gr ] We hadden het al vorig jaar opgemerkt en geschreven, het gaat hier om een ander Griekenland - wat vergelijkbaar met het Griekenland van de Zagorochoria -, om een ander toerisme, om een verschillende bevolking; hier is men niet erg geïnteresseerd in het erg vernietigende massatoerisme, dat op Lefkas en in de andere Ionische eilanden, de dikwijls te lang nederig gebleven inwoners tot gemakkelijk winstbejag heeft aangespoord zonder zorg noch voor echt kwaliteitsvol onthaal noch voor milieu... Helaas - maar het ene verklaart het andere - heeft het ontbreken van een goede en veilige haven met voorzieningen voor bezoekende jachten - we zullen later nog op dit aspect terugkomen -, het bezoek met onze boot aan de zeer mooie Pilionstreek beperkt tot de eenmalige ervaring van vorig jaar ... 30 augustus 2010. Een na een verlaten de families Hortó: het is het einde van de vakantie, het ogenblik waarop men mekaar Kalo chimona ( "een goeie winter" ) wenst. Het dorp vindt dan haar rustiger ritme terug. Enkele zeldzame toeristen kijken wat verbaasd naar deze huizen waarvan de luiken dicht zijn en die plots verlaten werden. Na de drie aangename weken hier in Hortó, gaan ook wij weg, terug naar Lefkas en onze boot. Gisteren en eergisteren hebben we nog twee concerten kamermuziek bijgewoond die door de Zomerontmoetingen werden georganiseerd. Twee heel mooie avonden. Vandaag wil Kaat nog een laatste keer naar de heuvels boven Hortó, daar waar, tussen de olijfboomgaarden oude paden naar Metochi en naar Milina leiden, en vanwaar het uitzicht op de zuidelijke Pasitikos golf bijzonder mooi is. Verleden week hebben we de twee wandelingen gemaakt maar vandaag is het weer wisselvallig. Kondigt er zich al een vroegtijdige herfst aan? 31 augustus 2010.   van HORTO naar LEFKADA [ free maps: GNTO www.gnto.gr ] De nacht was erg winderig maar de zon schijnt volop als we afscheid nemen van Giorgia en Nico! Snel bereiken we Volos en Lamia. Dan gaan we de bergen in naar het berg- en wintersportstation Karpenisi. Hier zijn we nog nooit langs gereden. Door de bergen van centraal Griekenland (Sterea Elada) - de Tifristos berg is 2315 m hoog - gaan we langs een soms erg kronkelende weg en langsheen erg geisoleerde dorpjes door grootse landschappen - het kunstmatige Kremaston meer - richting Agrinio. Daarna rijden we langs de National road naar Amfilochia en dan verder via Vonitsa naar Lefkas.   KARPENISI Op weg van KARPENISI naar AGRINIO Het kunstmatig meer van Kremaston

29.09.10: Lefkas Marina. Begin september kantelt het weer echt: de wisselvalligheid neemt toe en de laatste dagen lijkt de herfst als voorbode van de natte Ionische winters de zomer definitief te hebben verdreven. Hoewel we overdag nog genieten van zachte temperaturen rond 23 - en zelfs 25 graden - neemt de vochtigheid toe en kijken we toch al wat verrast hoe snel de dagen korter worden.

		Maar de nog talrijke zonnige dagen waren zoveel leuke gelegenheden om te ankeren en rond de boot te zwemmen of naar het mooie Milos strand bij Agios Nikitas te trekken. Een nieuwe lange staking van de vrachtvervoerders, het tegenvallende weer tijdens de tweede helft van de maand en de erg "gefaseerde" werkwijze van de heel goede Britse schrijnwerker die alle tappen van ons teakdek vervangt, sturen onze plannen om met de wagen nog wat op verkenning uit te gaan meer dan wenselijk in de war!
LEFKAS,de westkust eind september ...			een mooi weekend: we gaan ankeren ...

AGIOS NIKITAS, Milos beach		AGIOS NIKITAS, Milos beach, bij zonsondergang	Begin september opnieuw staking voor onbepaalde duur en betoging van de zelfstandige vrachtvervoerders tegen de liberalisering van hun beroep

Bij een etentje in Preveza hebben we hartelijk afscheid genomen van Jeanine en Wil van de Windswept die nu voor de winter naar Nederland terugkeren. Hun rondje Peloponnisos bracht hen uiteindelijk tot in het noordelijke Thessaloniki! Christine en Paul van de Gaviota stuurden ons een enthousiast zeilberichtje vanuit de Turkse Ayvalik archipel. Op hun Roving Topsy laten Guy en Martine aan Griselda en David, hun zoon havens en ankerplaatsen van de Inland Sea en de golven van Patras en Korinthe ontdekken. Voor deze charmante jonge Chileense vrouw zijn dit de eerste yachting ervaringen! En gisteren dan, net voor een plenzende regen de marina schoonspoelde, liep de Franse M. Balthazar de haven opnieuw binnen. Christine en Guy hebben met hun 31-voeter een prachtig project gerealiseerd, - naar onze bescheiden mening, de bewondering waardig die men goede zeilers verschuldigd is: heen en terug van Lefkas naar Jounieh in Libanon. Tijdens deze reis van amper 5 maanden schuwden zij lange tochten niet: van het Turkse Alanya tot Jounieh legde M.Balthazar 320 NM af in 56 uur! Gisteravond, bij een glaasje Libanese arak hebben we het weerzien gevierd en hen nogmaals gelukgewenst en bedankt voor de talrijke boeiende excerpta uit hun logboek die zij regelmatig hebben doorgemaild!

01.10.10: Lefkas Marina. De tappen in ons teakdek zijn - eindelijk! - allemaal vervangen: we vertrekken met de wagen voor een weekje Peloponisos. We rijden via Patras, Pirgos en Kalamata naar Areopoli voor een verkenning van de Mani en kaap Tenaro. . Dan trekken we via Githio naar Sparti om opnieuw het Byzantijnse Mystras te bezoeken. Vanuit Monemvasia gaan we ook nog zuidelijk naar Neapoli en de omgeving van kaap Maleas. Daarna willen we naar Vathy op het Methana schiereiland. Vandaar zullen we het antieke theater van Epidavros en Nafplio opnieuw te bezoeken en voorzien we een dagje op het eiland Poros. Dan keren we via Corinthe, Patras en Astakos naar Lefkas terug.

[ klik hier en lees het verhaal ]

Op 20 oktober gaat de boot uit het water en op 25 oktober nemen we de ferry in Igoumenitsa naar Venetië. Na een stop van enkele dagen in Menton gaan we voor enkele wintermaanden naar huis, in Nieuwpoort.

Op het droge voor een paar maand ...		Bye-bye GREECE : vertrek uit IGOUMENITSA	MENTON (F), zicht vanop de Plouff van Michel

Na onze Peloponnisos trip bleven er nog twee weken over om de boot klaar te maken voor de overwintering op de terreinen van Lefkas marina. Meer dan genoeg, dachten we. Het weer dacht er anders over. Na een tweetal dagen kwamen overvloedige regens roet in onze planning strooien, wat ons noopte tot het gebruik maken van elke klein droog intermezzo, van elke korte opklaring. De dag voor het uit het water gaan, was het weer even milder gestemd, maar Nehalinnia werd op haar stoel geplaatst tussen twee hevige buien in, onder een donker en dreigend wolkendek. Dan, hield het op met regenen, tot op de dag van ons vertrek. Het eerder zonnige weer en het comfort van het huisje dat we opnieuw hadden gehuurd in Apolpena, net boven Lefkas - Tony's house, villa Athene ( websitelink, update 2013 ) -, lieten ons toe de zeilen, de buiskap en de kuiptent goed te drogen en de werken op de boot af te werken.

Vrij snel kwam de dag van ons vertrek. Na een laatste bezoek bij Alison et Peter - in de Katoghi - in Vafkeri, en bij onze vrienden in de marina, begonnen we met het laden van de wagen. Om vier uur, in dichte duisternis van Alpopena, vertrokken we naar Igoumenitsa waar we anderhalf uur later aankwamen. Onderweg hadden we amper een zestal wagens en enkele vrachtwagens gekruist. In de valleien herinnerden soms erg dichte mistbanken aan de herfst. De wind was ook snel aan het toenemen en dikke wolken verduisterden meermaals de wat schuchtere maan. Het aangekondigde slechte weer was op de afspraak!

Om precies zeven uur lag de Lefka Ori , die van Patras kwam, vast.

Na het vertrek, om acht uur, nam de wind heel snel toe tot windkracht 7 uit E/SE en het begon stevig te regenen. Het gure weer verplichtte ons gedurende quasi de hele overtocht binnen te blijven, zodat we het comfort van deze grote boot en van onze aangename kajuit goed konden waarderen!

Bij de aankomst in Venetië, 22 uur later, was het nog donker en regende het nog steeds! We konden dus niet zo intens genieten van de doortocht van deze prachtstad langs het Canal Grande en het Canale della Giudecca zoals bij onze terugkeer naar Lefkas in het late najaar 2008 ( in maart 2010 namen we de ferry in Ancona ). 

In volle spits namen we dan de snelweg naar Menton op 550 km. Tijdens de hele rit - en in het bijzonder tot de afslag naar de Brenner en Oostenrijk was er heel druk verkeer, maar we waren wel aangenaam verrast opnieuw tussen "normale" autobestuurders te rijden ...

We zijn 7 dagen in Menton gebleven wat ons toeliet onze vrienden Michel, Marise en Rinaldo terug te zien. We hadden elkaar heel wat te vertellen!

Vrijdag. Mooi weer. Zon. Blauwe hemel. Met Michel varen we uit. Rode rozen op het water ... het is een innig, ontroerend aandenken aan Mady ...

Na vier dagen mooi weer, komt de regen. Drie dagen lang. Hevig. Vrij ononderbroken ...

Opnieuw blauwe hemel, heel veel zon. Maar we vertrekken naar Nieuwpoort. Opnieuw erg druk verkeer. We moeten er opnieuw aan wennen. Vrij snel trekt de hemel dicht. Grijs, mistig weer, koud ook. Het weer in het noorden.  Overnachting in Nuit-Saint-Georges. Wat ongoochelend: het plaatsje geeft een wat verlaten indruk, de meeste restaurants zijn dicht. .

Op 4 november omstreeks twee uur stappen we onze living binnen. Terug thuis.

even terug in NIEUWPOORT (B)

zie ook Kortom 4.9.6, voor info en gegevens

Wat voor weer het nu op Lefkas is? Klik hier.

Om verder met ons te reizen, klik hier naar de volgende pagina Logboek (4) Griekenland (5): winter, lente, zomer en herfst 2011

Fotoalbum

Terug naar hoofdpagina LOGBOEK

Terug naar de vorige pagina, (4.3) Na de terugkeer uit Horto, herfst en winter 2009-2010. klik dan hier.