Logboek 4.2.Griekenland (2): naar ons reisdoel, Hortó en de Egeïsche Zee, en terugkeer naar Lefkas, 2009.

Overzicht en informatie over de havens.

Planning 2009. Naar HORTÓ: vertrek uit LEFKAS begin mei - Ithaka - Mesolongi - Patras - N.Trizonia - Galaxidi / Itea - Korinthos - doorvaart kanaal - Aegina - Kaap Sounion - Olympic Marina / Lavrion - N. Petali - Voufalo - Chalkis - doorvaart Chalkisbrug (nacht ) - Limni - Orei kanaal - (a) - (b) / (b) - (a). [volg de volle rode lijn op het kaartje] (a.) Pagasitikos Kolpos (golf van Volos) - Horto [39°11'20N 023°12'70E!] (b.) N. Skiatos - N. Alonisos -N. Skopelos (uiteindelijk beslissen we niet naar de Noord-Sporaden te gaan). Vertrek uit HORTO richting Lefkas Marina: eind augustus.

==> Gebruik de GNTO- www.visitgreece.gr/ MAP om te situeren

De Inland Sea en de golf van Patras

07.05.09: Lefkada > Vathi (Ithaka), 30nm, 10H15-16H15.

Om 10H15 verlaten we Lefkas Marina voor een lange zomertocht die ons naar Hortó moet brengen, het doel van ons project. Wil en Jeanine van de Windswept hebben we na hun terugkeer naar Griekenland weergezien; zij willen Griekse vrienden in Limni bezoeken, op de NW kust van het eiland Evia. We zullen een groot deel van de reis samen maken, iedere boot - de Windswept is een 40 voeter - volgens zijn eigen ritme, iedere bemanning volgens eigen keuzes. Maar het feit van samen op weg te zijn is een niet te versmaden veiligheidselement en een heel leuke verrassing!

Van Meganisi tot Vathy, wordt het een prachtige bij de windse zeiltocht. Als we Ithaka naderen neemt de wind toe. Zoals aangegeven in de pilots, is navigeren langs de NE kust van het eiland een nogal winderige bedoening. We vermijden de ergste windstoten door niet te dicht bij de kust te varen. Vathy ligt diep in de kleine, vrij smalle Kolpos Aetou. Door de hoge bergflanken die de golf en de baai van Vathy omringen, ontstaan er soms hevige valwinden, vooral aan de noordzijde. Begin mei is het is nu nog erg rustig in de kleine haven. Nog geen enkel spoor van de zomerse hyper-drukte. Wegenwerken geven het geheel een wat stofferig uitzicht en heel veel eetgelegenheden en winkels zijn nog gesloten. Zoals dikwijls in Griekenland wordt het moeilijk om opnieuw aan het werk te gaan na lange maanden van quasi inactiviteit. Als we op zoek gaan naar een restaurantje ver van de kade en het stof, is er maar een zeldzame enkeling die ons in zijn restaurant tracht binnen te halen. In een rustig steegje vinden we een kleine, leuke taverna waar we als enige vreemdelingen door de eigenares worden bediend. Als bedanking voor ons bezoek krijgen we een lekker maar erg zoet dessert aangeboden - iets wat ze waarschijnlijk niet meer zal doen noch tijdens de zomerdrukte noch na het seizoen, wanneer de toeristische buit binnen is!

08.05.09: Vathi > Messolonghi, 38NM, 08H30-16H15.

Er is helaas te weinig wind om zeilend naar Messolonghi over te steken zodat we de dertig mijl op motor moeten afleggen. We hebben onze aankomst zorgvuldig voorbereid. De lagune van Messolonghi strekt zich uit over meer dan 16 mijl, van kaap Skrofa - Akra Skrofa -, ten oosten van het eiland Oxeia - Nisos Oxeia -, tot kaap Evinos - Akra Evinos - ten oosten van Messolonghi. Het 2,5NM lange aanloopkanaal, dat dwars door de ondiepten gaat, is gemarkeerd door middel van stuurboord (groene) en bakboord (rode) boeien, die echter moeilijk te onderscheiden zijn door het felle zonlicht dat op het staalblauwe water weerkaatst. We hebben een aanlooopwaypoint uitgezet maar, hier nog minder dan elders, hebben we geen al te groot vertrouwen noch in onze GPS positie noch in onze elektronische kaart. De toekomst zal ons gelijk geven!

De haven, die in een groot wateroppervlak net achter de kustlijn ligt, kent geen al te druk verkeer. De enige grotere schepen die hier komen zijn kustvaarders die op onregelmatige tijdstippen het zout komen laden dat met vrachtwagens wordt aangebracht vanuit de wat verder gelegen zoutpannen. In het westelijk deel van de haven ligt een onafgewerkte marina te verkommeren. Maar misschien is er hoop ... Een nieuwe, Grieks-Nederlandse belangengroepering zou de werken hervatten, ditmaal met de vastberaden wil in Griekenland een nieuwe marina te bouwen en uit te baten (www.messolonghimarina.com). Maar als op het eerste zicht, het toekomen in deze - nog - erg stofferige marina erg ontgoochelt, wordt het wel anders bij het bezoeken van de relatief kleine stad, op 15 minuten loopafstand. Messolonghi is erg levendig en leuk. We willen een dag langer blijven nu we hier Guy Toussein verwachten. Als zeilmaker heeft Guy niet alleen onze buiskap en zonnetent gemaakt maar ook de kap die de kuip 's winters volledig afsluit; zo is de leefruimte op onze boot niet alleen in belangrijke mate vergroot maar ook veel aangenamer geworden. Hij is op weg met enkele zeilvrienden, van Turkije naar Italië

We hebben nu ook de tijd om o.m. het kleine maar charmante Diexodos museum te bezoeken waar een tentoonstelling is gewijd aan de wanhopige en heldhaftige strijd en uitval tijdens de bezetting van de stad door de Turken (1822-1826). In de straatjes van de voetgangerszone en de grote centrale plaats bij de fontein is het ook wel leuk even rond kuieren; we vinden er enkele aangename terrassen en restaurants.

De golf van Korinthe

10.05.09: Messolonghi > Nafpaktos / N. Trizonia, 25 + 11NM, 08H30-17H00.

We zijn op weg naar de Rion-Antirrionbrug, op motor, want er is geen wind. Bij het naderen van de brug roepen we Rion traffic op, op VHF kan.14, om de doorvaartinstructies te krijgen: we moeten langs de zuidelijk doorgang tussen de pijlers M1 en M2. Om 12H40 gaan we onder het indrukwekkende en recente bouwwerk door. Aan stuurboord hebben we een prachtig uitzicht op de kust van de Peloponnesos, waarvan de hoge bergtoppen - en ook deze op het vasteland aan bakboord - nog zijn besneeuwd. Na de passage van de brug hebben we koers gezet op Nafpaktos, waar in 1571 de beroemde zeeslag van Lepanto - naam die de Venetiërs aan Nafpaktos gaven - de Turkse opmaars naar het westen tot stilstand bracht. De NNE wind neemt nu toe, wel tot 20 kn [ap.]. 13H50.Nafpaktos. De kleine, charmante ovaalvormige haven is gedeeltelijk dichtgeslibt aan de

voet van de westelijke - Venetiaanse - toren; de rest van de haven is ingenomen door kleine bootjes. We hebben alles klaar gemaakt voor een hypothetische halte want er is weinig ruimte om te manoeuvreren. Er ligt hier nu geen enkele zeilboot. Vastmaken naast de centrale trap lijkt ons de enige mogelijkheid, maar we zijn niet echt overtuigd. De haven lijkt ons niet erg veilig bij zuidelijke wind en ingeval van zwaar weer zou het hier snel echt onhoudbaar worden. Goed om weten,denken we, en tevreden met deze korte verkenning, beslissen we door te varen naar het kleine eiland Trizonia op 13 mijl in oostelijke richting. Trizonia is niet bezeild zodat we moeten kruisen, maar vrij snel geven we onze poging op: de wind is te vlagerig, te onregelmatig ook, en Nehalinnia is echt geen hoog-aan-de-wind-zeiler. We blijven teveel in de zuidzijde van de Golf van Corinthe - Korinthos kolpos -, winnen te weinig hoogte en maken onvoldoende progressie: we gaan dan maar met lange slagen motorzeilend verder.

Bij het naderen van N.Trizonia zullen we voor de tweede keer vandaag vaststellen dat ons scepticisme in verband met de elektronische navigatie gerechtvaardigd is . Als we ons waypoint bereiken voor kaap Kochyla aan de NW-punt van Trizonia en de smalle doorgang invaren tussen het vasteland en het eiland - slechts 0,35 NM breed -, zien we op onze plotter hoe we rustig ... op het land varen op een denkbeeldige, nieuwe ringweg die het plaatsje Glyfada langs het noorden ontsluit, ongetwijfeld ook een weer door de Europese Unie betoelaagde droom! Groot ook was onze verwondering toen we, bij het binnenvaren van de haven van Nafpaktos, vaststelden dat we eigenlijk ... op de toren van de Agios Georgios kerk zaten ...

17H00. We leggen vast in de haven van N.Trizonia. Er is ooit een poging geweest om een marina uit te bouwen in dit noordelijk deel van de diepe en goed beschermde Mesa Limani baai, aan de oostkust van het eiland. Maar er kwam noch afwerking noch zinvolle uitbating. De ruwbouw - de betonnen muur en de kade , de pontons - is al erg vervallen, het beton is in erg slechte staat, vol betonrot, afschilferend. De zeldzame voorzieningen en de wateraansluitingen - we tellen er twee, waarvan een met hangslot - zijn eigenlijk stuk. De ligplaatsen zijn ingenomen door enkele longstayers, waarvan de boten zichtbaar verouderen, sommige zijn reeds in een droevige staat. een grote tweemaster ligt, gezonken, in de haven. Enkele zeilboten liggen op geimproviseerde mooring lines. Er zijn ook enkele zeilboten op doorreis. Het zou er hier helemaal anders kunnen uitzien: een nette plaats, een goed gerunde marina. Maar zoals meestal in Griekenland, is het een misgelopen boel: verprutsen en verduisteren van Europese subsidies. De onmiddellijke omgeving van de haven van dit nochtans kleine maar charmante eiland, is even bedroevend. Aan de noord-oost zijde van het eiland, aan de overzijde van de smalle landtong, die verder een soort klein schiereiland vormt, verdringen enkele taverna's en een mini-market mekaar rond de oude kleine vissershaven. Een van de taverna's biedt internetservice aan. In het restaurant waar we vanavond gaan eten, kunnen we water krijgen en de waterslang gebruiken om te douchen want het enige hotelletje van het eiland, waar passanten kunnen gaan douchen, is nog gesloten.

Maar het is mooi weer en, ondanks de onbetwistbare desolaatheid van de haven, is de lente prominent aanwezig met aangename temperaturen!

11.05.09: N. Trizonia.

In samenspraak met Wil en Jeanine beslissen we een dag langer op Trizonia te blijven. In de voormiddag, na een snelle update van de website en enig onderhoudswerk, trekken we voor enkele inkopen naar de mini-market. Tijdens onze wandeling naar de zuid-oostelijke punt van het eiland lopen we benedenlangs Lizzy's yacht club, die na 15 jaar lang goede diensten aan passanten en stayers te hebben geleverd, nu gesloten is en te koop staat, na het plotse overlijden van Alisson Fraser die deze bekende zeilers-ontmoetingsplaats uitbaatte. Langsheen de weg, waar we ook al sporen ontwaren van toekomstige of hypothetische bouwprojecten, spoort een weelde aan wilde bloemen ons aan om niet te letten op afval en aftakeling... Kaat weerstaat niet aan de verleiding om wat bloemen te plukken. Voor ons vertrek uit Lefkas, had menigeen die hier al was geweest, ons de schoonheid van het eiland in de lente geprezen... onloochenbaar juist, mooi, spijtig dat ... In de loop van de namiddag komt er wat bewolking opzetten, het wordt warmer...

12.05.09: N. Trizonia > Galaxidi, 20,7 NM, 08H30-12H45.

We hebben twee waypoints uitgezet voor onze tocht naar Galaxidi - een eerste aan kaap Psaromyta en een tweede aan kaap Andromachi; daarna varen we de

Krissaiosgolf in. In het westen ligt dan Galaxidi en, drie mijl noordelijker, Itea. We gaan naar Galaxidi: hoewel het plaatsje de reputatie heeft wat gesofistikeerd en duur(der) te zijn, is het heel wat mooier dan het grotere en saaie Itea, met zijn nieuwe haven, ergerlijk om zijn (nog) "steeds niet-aangesloten-voorzieningen ". Er zijn hier veel ondiepten en eilandjes waar we voorzichtig langs moeten varen. Onze positie op de elektronische kaart klopt niet - herhaaldelijk zitten we op het land, zoals ook eergisteren bij de aanloop van N. Trizonia. Een grote witgrijze, vierkante baken - aan de andere zijde beschilderd met een grote dolfijn - geeft de veilige aanloopkoers aan. De kade van Galaxidi is nu net volledig afgewerkt, er zijn (nieuw aangelegde) aansluitingen voor water en elektra - je betaalt er 5,- euro/dag voor - en het hele dorpje oogt heel netjes!

We beslissen dan ook hier een dag langer te blijven. In de namiddag lost een dreigend onweer op, als we, tevergeefs, op zoek gaan naar een instantie die een attest van tijdelijk verblijf in Griekenland kan afleveren: Kaat is immers weer aangesteld als voorzitster van een stembureau!

Met Jeanine en Wil van de Windswept - we varen sinds Lefkas in dezelfde richting en gaan geregeld samen uit eten - dineren we lekker in het verzorgde, door de Guide du Routard geprezen To Barco tis Maritsas - in een retro-achtig decor, op de kade. De traditionele tsaziki en slaatjes zijn verfrissend, de vis ( even een wat duurdere uitzondering!) smaakt met de koele witte landwijn, en het rijkelijk aangeboden dessert is een erg leuke verrassing.

13.05.09: Galaxidi.

Mooi en aangenaam weer. Diesel voor onze nu lege jerrycans wordt door een mini-tankwagentje geleverd. Dan gaan we weer op zoek naar de politie: het kantoortje is nog steeds gesloten, in weerwil van de normale ochtend openingsuren. Dan maar naar het gemeentebestuur, de dimos. Het wordt een leerrijk inkijkmoment in het bureaucratische Griekenland. Tot vijf keer toe zullen we ons verhaal vertellen maar uiteindelijk, dank zij de hulp van een wat Engelssprekende jonge vrouw - eigenlijk de enige echt actieve ambtenaar in dit rijk bevolkte - en wel keurig - gemeentehuisje, slagen we erin de nodige attesten ondertekend door de antidimarchos in hoogsteigen persoon te bekomen. Dat we ze daar naar het Stadsbestuur van Nieuwpoort mogen faxen maakt onze overwinning alleen maar vollediger! De rust aan de kade wordt definitief verstoord als een luidruchtige 17 (!) boten sterke Engelstalige flottielje van Sailing Holidays even namiddag arriveert ... Een lekker verfrissend stortbad kunnen we in het kleine ouderwetse hotel Poseidon nemen (4,- euro p.p.), zo heeft Kaat ontdekt.

14.05.09: Galaxidi > Korinthos, 37,4 NM, 06H45-14H30.

Een wat langere tocht - koers 135° - die ons naar de E-kant van de golf van Korinthe brengt, waar deze overgaat in de smallere gelijknamige baai: daar, even noordelijk van de stad, is de toegang tot het kanaal dat naar de Saronische golf en de Egeïsche Zee leidt. Om 14H30 - net als een stevige S-wind opsteekt - leggen we vast in de kleine jachthaven van Korinthe, juist vóór de Windswept, aan het begin van de SB muur. Er is in deze kleine haven echt heel weinig plaats en elke vorm van organisatie ontbreekt er. Het is hier ook echt opletten voor steenbrokken en mooringblokken, mooringlijnen en -boeien die zowat overal liggen. In het midden van de zuidelijke kade, scheiding tussen de jachthaven en het dieper liggende vissershaventje, is het door een grote steenbrok gevaarlijk liggen voor een boot (reeds) met een middeldiepe kiel. We hebben Christos van de Joanna opgebeld en in de latere namiddag komt hij ons opzoeken; onze Deense vrienden van de Concordia op terugweg naar Barcelona lopen de haven om 16H45 binnen.

's Avonds gaan we met z'n zessen eten in het nieuwe, lekkere, en erg nette restaurant Mediterané. We moeten vrij vroeg afscheid nemen want morgen gaan we door het Kanaal van Korinthe.

15.05.09: Korinthos > Corinth Canal > N. Aegina, 27,2 NM, 06H45-14H00.

Vanuit de haven roepen we om 07H45 op kan.11 Corinth canal control op; we hebben geluk want we mogen vrij onmiddellijk naar de toegang varen. Als we om 08H20 de kom achter de golfbrekers invaren staan de lichten op tweemaal groen. Achter een ander Belgisch jacht en Windswept, beginnen we dan aan de zes kilometer lange doorvaart naar de Saronische golf door dit indrukwekkend kanaal, terwijl de rijwegbrug voor het wachtende verkeer achter ons opnieuw uit het water verschijnt. Het kanaal is slechts 25 meter breed zodat de hoge, grijs-bruine wanden in het nog flauwe achtendlicht heel steil lijken. Een zwakke stroming neemt ons in 35' mee naar de andere kant, waar aan het plaatsje Isthmia de controletoren staat en het tolbureau. Het aanmeren is niet eenvoudig want er staat 1kn achterlijke stroming en de kade is hoog en overhangend. Wil en Jeanine staan al klaar om ons langszij te laten aanmeren want voor onze kleine lage boot is het vastleggen aan deze kade geen sinecure. Bij het betalen hoort heel wat papierwerk en we moeten onze Vlaggebrief voorleggen. Het Kanaal van Korinthe heeft de naam het duurste kanaal ter wereld te zijn - het bureaucratische Griekenland is nogmaals haar geldzuchtige reputatie gestand. Voor onze 8,50 meter boot moeten we 95,20 euro neertellen, voor een 12-meter jacht loopt het al vlug op tot meer dan 170 euro!

[ Klik op de afbeelding om de video te starten.]

Hoe dan ook is dit sneller en veiliger dan de erg winderige omvaart van de Peloponnesos, of houdt dit minder risico's in dan de overbrenging van een boot over de antieke dhiolkos, de met stenen bedekte weg, zoals dit "in de oude tijden placht te gebeuren "!

De Saronische golf

We hebben een aantal waypoints uitgezet voor een koers naar het ( weliswaar erg toeristische ) eiland Aegina, die langs de N-zijde van de Diapória-eilandjes loopt. Dan gaan we verder tussen het mini-eilandje Moládi en het wat grotere Ypsili, net langsheen de oefensector voor duikboten - maar net er buiten! Om iets voor 14 uur lopen we het haventje van Aegina-stad binnen. We leggen vast net na de haveningang, aan de S-kade, vóór de jachtclub, waar het - naar we hopen - rustiger zou moeten zijn dan aan de lawaaierige N-kade, waar niet alleen de taverna's en restaurants zijn, maar ook het verkeer langs gaat. Het weekend brengt echter een vloot Griekse middelgrote en wat kleinere motorjachten naar Aegina: we krijgen helaas ( wat ) onaangename drukte, en worden op zaterdag werkelijk ingesloten door boertige motorbotenbezitters met hun drijvende plastiekbellen! Niet alleen wij protesteren bij het grof gedrag: een hoogoplopende woordenwisseling ontpopt zich tussen soortgenoten. Enkele welopgevoede Grieken wijzen er ons op dat we niet iedereen over dezelfde kam mogen scheren; vriendelijk nemen zij afstand van de groep barbaren en stellen het onbeleefde gedrag aan de kaak ... " niet alleen hebben we ook gelukkige zigeuners gezien ... we hebben ook beleefde Grieken ontmoet ... ( de titel van een nieuw Griekenland-filmverhaal - het onze?).

We beslissen minstens tot na het weekend in Aegina te blijven, want, niet alleen is het een leuk plaatsje en hebben we samen met Wil en Jeanine een lekkere ouzeri - "Tsias " -gevonden waar we gaan avondeten, tijdens weekend beweeg je best niet. We zijn hier immers niet ver van Athene en vele bootbezitters uit deze onleefbare miljoenenstad ontvluchten de nu al opkomende hitte - en het stof - en varen naar de eilanden en leuke plaatsjes in de omgeving ... Maar ook met het weer moeten we nu rekening houden want de voorspelling over de gevolgen van kleine depressiekern die in onze onmiddellijke omgeving komt liggen, maant tot voorzichtigheid aan. We maken van onze verlengde stop gebruik om de antieke site en het museum te bezoeken. Van de Neolithische tijd tot Byzantium was de site bewoond; het museum heeft heel wat testimonia uit de verschillende perioden, vooral de in de tijd erg variërende versieringen van het aardewerk illustreren de opeenvolgende culturen.

18.05.09: N. Aegina > Vathy (Chersonisos Methanon, Peloponnisos), 12,3 NM, 09H20-12H15.

Een vrij korte tocht - zeilend met ruime wind - naar het vulkanische schiereiland Chersonisos Methanon op de Peloponnesos. Als we toekomen in Vathy vaart net een flottielje weg zodat we eerst de haven voor ons alleen hebben. Wat later komt de Windswept toe in dit echt heel leuke vissershaventje, de eerste plaats sinds onze aankomst in Griekenland die echt gelijkt op wat we gedroomd hadden! In de latere namiddag komen nog een viertal (huur)boten toe. Het blijft hier echter aangenaam rustig, een verademing na de drukte van Aegina. In een van de vier restaurantjes - To Limanaki - worden we heel erg gastvrij ontvangen. We kunnen zelfs gratis gebruik maken van de badkamer van een van hun huurappartementjes! De lekkere vis die we er 's avonds eten en hun lekkere frisse huiswijn maken de aangename verrassing volledig! Ook Costas, de havenmeester, is een vriendelijke man die zijn taak erg ter harte neemt. Hoe leuk " anders " is dit! Soula van To Limanaki heeft toch wel gelijk: op kleine plaatsen is het nog net als vroeger!

	Witk thanks to Wil and Jeanine from the Windswept

Wandeling langs het strand en verder naar een oude Akropolis-muur en Megalochori, anderhalf uur leuk stappen!

19.05.09: Vathy.

Een erg winderige dag: de aangekondigde harde wind - tot 7Bft- in de Saronische golf veroorzaakt hier felle windstoten. Bij een schuinachterlijk invallende erg hevige windvlaag raakt de boeg van onze boot even de kade: hoewel het Fortress 16 hekanker zeer stevig vast zat, kwam het heel even los. Een schilfer verf blijft op het beton achter. Costas stelt voor de boot langszij te leggen. Voor we de tocht naar de oude vulkaan Volcano met Soula's man per auto maken, en anderhalf uur lopend terugkeren, volgen we Costa's aanwijzing. De vulkaanwandeling is prachtig: onze foto's zijn een mooie herinnering!

Vanuit onze kuip. Ergernis in Vathy, 20.05.09.

Vandaag zijn ze vroeger, de huurboten, al of niet in flotilla. In minder dan een uur ligt het haventje vol. We zijn nog maar half mei en het wordt al erg drukker, te druk. Wie sprak er van crisis en 40% minder zeilbootboekingen? Iemand zegt ons dat het om reservaties gaat die vorig jaar werden vastgelegd. Noren weten te vertellen dat Noorwegen eigenlijk geen crisis kent. En de Fransen? President Sarkozy heeft met zijn bouclier fiscal wel de hoge inkomens veilig gesteld, maar de crisis zet zich in Frankrijk toch wel erg hevig door .... De Nederlanders dan, hoorden we enkele maanden gelden niet een minister verkondigen dat iedereen zwaar mee moest inleveren? En de Engelsen, die steeds maar jammeren over hun pond, het waardeverlies tegenover de euro, en de levensduurte hier ... We begrijpen het niet echt, maar in de kranten lezen we wel hoe de crisis slachtoffers maakt vooral bij laaggescholden, in alle landen... Zij betalen weer het gelag. En ook veel jongeren die geen baan meer vinden ...

Intussen komen hier de huurboten maar toe: 32, 35, 37, 40 voeters en nog groter, in de handen van al te dikwijls onervaren, stuntelige en knoeiende huurders, die naar deze (verwachte) zonnebestemming gelokt worden . We vragen ons af waar de verantwoordelijkheidszin van bepaalde verhuurmaatschappijen wel blijft. We worden er moedeloos van en vrezen echt, dat het in Griekenland overal - en dus niet alleen in de Ionische Zee - dezelfde onleuke boel aan het worden is. In het begin kan je lachen bij het komische schouwspel van losgetrokken ankers en dwarsliggende boten, een dagelijks spektakel vorige zomer in Sivota-Mourtos. Nu beginnen we het wel grondig zat te worden want de onkunde wordt finaal ook een bedreiging voor onze boot. Zo wordt blijkbaar elk leuk en rustige plaatsje ingenomen en geleidelijk aan verknoeid door enkele gehaaide verkopers, die weinig ontzag lijken te hebben zeilers die met hun eigen boot op weg zijn.

We liggen, zoals Costas, de havenmeester had aangegeven, langszij in het ondiepe deel van het haventje, waar we met onze beperkte diepgang kunnen liggen. Eerst wordt ons Fortress 16 anker losgetrokken door een onervaren schipper. Tot driemaal toe tracht de man die blijkbaar helemaal de kluts kwijt is samen met zijn vrouw het anker te laten vallen en naar de kade toe te varen. Als het manoeuvre weer dreigt te mislukken neemt een erg zelfbewuste Superman, annex Nederlandse flottieljeleider met groot ego, krachtdadig - maar niet zonder klaarblijkelijke ergernis - het zaakje over. We noteren deze toch weinig psychologische - en oncommerciële! - reactie. Nadat hij de boot half-goed heeft vastgelegd, loopt hij drukdoende rond ... want hij heeft nog heel wat boten die hij moet "plaatsen". Ook het avondeten is "geregeld" in een van de restaurants ... waar wij de laatste dagen geen bezoekers zagen! We liggen kennelijk daar waar hij boten wil leggen. Een andere flotilla-Organisator wil eerst de kleine plaats naast Windswept, dan weer - ook - de plaats waar wij liggen. We zijn deze invasie echter goed zat en overleggen met onze vrienden om naast hen in de kleine plaats te gaan. De Organisator vindt nu plots de plaats waar wij liggen misschien te ondiep ... Wij maken er een einde aan en gaan naast Windswept liggen!

Voor klanten die hiervan getuige zijn en misschien ooit met hun eigen boot hierheen een tocht plannen, moet dit toch heel verhelderend zijn. Misschien kiezen ze dan wel voor een ándere droom!

23.05.09: Vathy (Chersonisos Methanon, Peloponnisos) > Olympic Marina (Lavrion), 40,7 NM, 07H10-15H25. Van het noorden van het Chersonisos Methanon schiereiland loopt onze koers naar de beroemde Kaap Sounion, waar de tempel van Poseidon staat, pal oost. Alhoewel er weinig wind is kunnen we toch geregeld de high aspect bijzetten zodat we 5,5 knoop op ons log lopen. In de Saronische golf zijn er wat stroomvariaties- die onze Elias'pilot goed aangeeft - zodat we nu eens een goeie 6 kn lopen dan weer amper 5. Als we net zuidelijk gaan van de in-en uitvaart banen van het Piraeos VTS wordt het goed uikijken want niet alleen komen grote schepen snel aanvaren, ook enkele visserboten zijn hier actief. Een groot schip maakt een uitwijkmanoeuvre noodzakelijk waardoor we even een wat zuidoostelijke koers moeten aanhouden. Als de zeereus voorbij is zetten we weer koers op de kaap. Met de verrekijker werpen we een blik op de (wat verre) miljoenenstad Athene en haar havenstad Piraeos.

Rond 14H ontwaren we kaap Sounion en de tempel van Poseidon: een indrukwekkend zicht... we verleggen onze koers wat meer naar de kust om - na onze bezoeken aan het heiligdom vanop het land -, nu een offer te plengen vanop zee en de dikwijls onvoorspelbare en humeurige Poseidon een behouden vaart te vragen ... Kaat merkt op dat het zicht toch indrukwekkender is vanop het land: bij zonsondergang hebben wij verschillende keren gedroomd van deze tocht op zee, varend als de oranje gloed neerdaalt in het staalblauw van de zee ... Maar het is middag, de zon staat hoog, en Olympic Marina ligt op 5 NM waar we hopen een plaats te vinden. Een uur later krijgen we na onze oproep op kan. 9 een positief antwoord en even later varen in deze gereputeerde, erg dure marina binnen ...

We moeten 48,79 euro neertellen en nog 2 euro voor de (beperkte) stroomaansluiting, maar de douches zijn heerlijk en we kunnen hier was- en droogautomaat gebruiken ... voor 10 euro! Nu, ook tegenover ons aangename dekbed hebben we verplichtingen...

De marina, die zichzelf hoog aanprijst met een keurige folder, lijkt ons perfect veilig maar naar goede Griekse gewoonte vertoont ze al heel wat vroegetijdige verouderingsverschijnselen, we gaan er twijfelend van uit dat het ooit perfect was, wat helemaal niet zeker is. Er is hier bewaking, en de pontons kunnen we maar betreden met een magnetisch pasje. Het personeel is hier voortreffelijk vriendelijk maar we kunnen toch niet anders dan ontgoocheld zijn: erg veel super-luxejachten zijn er niet, geen talrijke crews - we zijn héél ver van wat we zagen in het Italiaanse Cala Galera! -, de marina gebouwen staan in het algemeen leeg, het café-restaurant heeft slechts een heel beperkte kaart en is in verhouding erg duur - een glasje witte wijn bij het eten betaalden we 5 euro! - en restaurantkeuze hadden we niet want Olympic Marina met haar terreinen en werven (ook voor jachtenbouw, o.a. een 42' met Jeanneau) ligt werkelijk in a place of nowhere! Dan maar liever in een aardig plaatsje als Vathy!!!

De golf van Evvia

24.05.09: Olympic Marina (Lavrion) > Voufalo ( N. Evvoia), 38,7 NM, 08H00-15H45.

Mooi en rustig weer voor deze 38 mijl lange tocht langs de zuidwest kust van Evia. Het grote, langwerpige eiland dat vrij dicht langs de oostkust van het Griekse vasteland ligt en zich van NW naar SE uitstrekt, hebben we nooit bezocht. Onze enige stop ooit was in Chalkis, de hoofdplaats, waar we naar het kolkende water keken dat zich onder de smalle brug wringt. Morgen moeten we er langs ...

Er zijn hier vóór Chalkis niet echt goede havens zodat de bestemming voor vandaag de ankerplaats bij het dorpje Voufalo is. De golf van zuid-Evia kan erg winderig zijn en het een kleine boot erg lastig maken in een korte gehakte zee maar vandaag hebben we daar gelukkig geen last en onze voortgang is dan ook probleemloos. Voufalo. Als we ons anker in de vroege namiddag in 6m water laten vallen in het NW van de kleine baai( een wrak maakt het moeilijk meer oostelijk te liggen), is het bij dit warme weer tijd voor een - eerste - duik. Eric gaat even het anker controleren: een meevaller want het zit goed vast ingegraven in het zand - er is hier veel wier wat geen goed houden waarborgt. De vrij gesloten baai wordt in beide Pilots als een veilige ankerplaats opgegeven: het is hier erg rustig en aangenaam. Op de hoge bergruggen draaien heel wat windmolens maar als we de Pilots mogen geloven valt het met valwinden wel mee. 's Avonds gaan we samen met Wil en Jeanine van Windswept, lekkere gavros met sla en tsaziki eten in de enige taverna die hier open is.

[ Klik op de afbeelding Aanloop Voufalo, om de video te starten ]

Andere jachten zijn hier niet, maar aan enkele tafels zitten nog Griekse bezoekers en ook een camper vindt dit een leuke plaats om te overnachten.

25.05.09: Voufalo (N. Evvoia) > Chalkis (N. Evvoia) 28,5 NM, 08H00-14H25.

Vannacht kwam de wind even op en op de NAXTEX werd een prob. thunderstorm soon-waarschuwing voor S-Evia doorgegeven, maar behalve van wat nachtelijke onrust bleven we van elk onheil gespaard! In tegenstelling tot gisteren krijgen we een erg sportieve start: met de wind op kop, wordt het hakken in een erg korte zee.Om enige vordering te maken moeten we korte slagen maken - op motor want er is niet voldoende wind om snelheid in de boot te houden. Het grootzeil staat bij maar de erg wispelturige wind maakt het onmogelijk de high aspect fok bij te zetten. Het geheel wordt nog spannender door de aanwezigheid van twee Canadairs, die aan het oefenen zijn. Als we Ag. Apostoloi dwars hebben, wordt het rustiger en kunnen we de koers naar Chalkis aanhouden met een grootzeil dat net niet kilt.

[ Klik op de afbeelding Korte golfslag op weg naar Chalkis, om de video te starten ]

De aanloop van het Chalkis gaat langs een eerste niet zo evident te onderscheiden stuurboordboei en dan verder langs een grote cementfabriek aan bakboord. Enkele grote schepen liggen hier geankerd en wachten op hun vracht. Het vaarwater wordt nog smaller wanneer we onder de grote nieuwe brug varen die het eiland met het vasteland verbindt. Aan stuurboord ligt dan de jachthaven van Chalkis, waar uitbreidingswerken aan de gang zijn. We leggen vast aan de nieuwe hoge kade want op de nieuwe pontons wordt volop gewerkt.

De doorvaart aan de stadsbrug van Chalkis kan alleen 's nachts net bij de kentering. Met de bootdocumenten lopen we tot bij het kantoor van de havenpolitie om ons te laten registreren voor de doorvaart vannacht; de taks bedraagt 18,20 euro. We hebben wel wat geluk want de brug gaat vannacht reeds om 22H30 open. . Na een wat vroeg maar lekker avondmaal in de eerste ouzeri bij het water, moeten we vanaf 21H30 stand-by blijven op het VHF kanaal 12. Om 22H00 worden we opgeroepen en moeten we naar de brug varen. Vier jachten gaan N-waarts, één jacht dat S-waarts gaat, zal eerst door de brug varen. De procedure lijkt hier netjes geregeld en gecontroleerd maar we horen dat jachten soms drie tot vier uur in stand-by moeten wachten vooraleer ze toelating krijgen om door te varen. In de Pilot van D. Elias wordt de bijzondere stromingsituatie verklaard.

Het water dat we tijdens het avondeten als een kolkende rivier zagen stromen - vijf tot zes knoop is geen uitzondering - komt plots tot rust en even voor 22H30 draait de brug. De doorvaart duurt amper een halve minuut en wordt - voor zover deze niet midden in de nacht plaats heeft - door vele kijklustigen bijgewoond. Om 22H45 liggen we aan de N-kade ... net iets voorbij enkele druk bezochte terrassen, in koppel met Windswept. Het is maandagavond, maar op de kade gaat het er wel erg levendig aan toe. Bij een glas koele witte wijn praten we de geslaagde doorvaart nog even na.

26.05.09: Chalkis (N. Evvoia) > Limni (N. Evvoia) 21,5 NM, 09H35-14H00.

Na wat inkopen te hebben gedaan vertrekken we richting Limni. De sluierbewolking lost vrij snel op en onder een mooie blauwe hemel varen we langsheen de kust van noord-west Evia. Er zijn hier maar heel zeldzame dorpjes, meestal duiken de hoge, erg mooie maar woeste bergen recht in zee. Stranden zien we hier niet: de grijs-zilvere rotsen vermengen zich met het blauwe water. Limni doemt dan op in de verte, als een middelmatig groot dorp, tegen de zuidelijke en westelijke flank van de berghelling die hier een halve kom vormt. De windsituatie in Limni is hierdoor heel plaatselijk en geen aanwijzing voor hoe een tiental mijl verder waait.

31.0509: Limni.

Limni is een heel aangenaam, levendig plaatsje, met een mooie waterkant en een kleine haven, waar vissersbootjes in- en uitvaren. Wij vonden een plaatsje aan de kade met een mooring lijn. De talrijke restaurants en taverna's liggen op een drietal minuten loopafstand zodat we van de toch wat grotere drukte in het weekend geen last hebben. De sfeer lijkt hier erg kommerloos en herinnert ons aan het Griekenland van de tachtiger jaren. De netheid van het dorp maakt het verblijf alleen maar leuker.We worden steeds vriendelijk aangesproken, meestal met veel belangstelling voor onze boot; een frequent terugkomende vraag is of we het dorp - hun dorp - goed vinden.

Een wat ouder Grieks-Duits koppel dat bijna steeds volgeboekte appartementjes verhuurt nodigt ons uit op de koffie, enkele havenburen informeren over onze boot en ons project, een andere - geneesheer in Athene - geeft ons wat goede informatie voor de Sporaden - terwijl hij zijn mooie nieuwe zeilen op zijn boot aanslaat, hij gaat ze straks meteen testen in het vooruitzicht van de wedstrijd die volgende week doorgaat. We zijn hier toch wel ver van de ontgoochelende norsheid die we dikwijls opmerkten: hebben de mensen hier minder zorgen, is het leven hier milder, of ... zijn we hier gewoon verder weg van het vernietigende massatoerisme - en van een bepaald soort, erg invasief huurboottoerisme? Ja, we denken dat Limni toch wat wist te ontsnappen aan de invloeden die Griekenland zo erg veranderd - verminkt - hebben... Daarom wilden we hier wat langer blijven ...

01.06.09: Limni (N. Evvoia) > Loutra Aidipsos (N. Evvoia) 15,6 NM, 09H35-13H00.

De weersvoorspelling geeft voor de komende dagen toenemende zuidelijke wind aan - tot 25 knopen; het haventje van Limni wordt dan niet zo comfortabel. We besluiten door te varen naar Loutra Ai(E)dipsos en dan verder naar Orei. Noordelijker zou het minder waaien en de haven van Orei zou een betere bescherming geven bij zuidelijke wind. Voor woensdag wordt overigens regen - en eventueel onweer voorspelt -, het lijkt ons dus beter door te varen om niet voor wat langere tijd hier vast te zitten.

In wat meer dan drie uur bereiken we Loutra Aidipsos, een wat meer sophisticate plaatsje moeten we geloven, bekend als kuuroord, en heel gericht op Grieks toerisme. De kleine haven werd recentelijk wat uitgebreid maar veel plaats is er niet: zoals in veel haventjes nemen kleine, lokale visserssloepjes bijna alle plaats in. We kunnen nog net aanmeren aan de binnenzijde van het verlengde havenhoofd. Het is hier vrij druk want kleine ferry's varen af en aan: de verbinding met Arkitsa is een van de belangrijkste van Evia, en op het vasteland is de autosnelweg Athene-Thessaloniki vlakbij. Ontgoocheling als we bij de Port Police een magneetkaart voor water en stroomaansluiting hopen te kunnen kopen: de kastjes op de kade zijn eigenlijk slechts ( mooie, nieuwe ) oogverblinding; ook hier werkt er niets! We moeten wel 7,58 euro liggeld betalen. Begrijpe wie kan, in Limni vertelde de Port Police dat we niets hoefden te betalen voor onze kleiner dan 10m boot! Een stinkende afvalbakop de kade moeten we zelf leegmaken, die waren de overvlijtige beambten van de ruimdienst echt vergeten! Na het erg aangename Limni lijkt enige pretentie hier wel uit den boze, want in onze ogen heeft het kuuroord toch niet zoveel charme!

02.06.09: Loutra Aidipsos (N. Evvoia) > Orei (N.Evia) 27,9 NM, 07H20-13H00.

Een wat dreigende hemel maakt ons vroeg-ochtelijk vertrek wat onzeker, maar in Loutra Aidipsos willen we ook niet langer blijven. De weervoorspellers zijn het niet echt eens en alhoewel de Griekse meteorologische dienst voor N-Evia in de ochtend onweersdreiging opgeeft, beslissen we toch naar Orei te varen. Uit de gribfiles concluderen wij dat als er onweer komt dit in de latere namiddag of nacht zou zijn; we hebben ook vastgesteld dat wanneer de Griekse dienst neerslag voorspelt, ze hieraan bijna steeds een onweersdreiging-waarschuwing koppelen.

Het zicht wordt wel wat slechter, de uniform grijze bewolking waardoor nog maar een erg mager zonnetje schijnt, neemt wel toe, maar behalve enkele dikke regendruppels als we de Likhades eilanden naderen, blijft het droog. We hebben voor de kortste route gekozen: we gaan dus tussen Evia en het lage Monolia-eiland door. In deze nauwe doorgang kan het bij spring hevig stromen - tot 6 knopen stelt onze Griekse pilot - maar we zijn net na neap, zodat het best moet meevallen.

De straten van Orei en van Trikeri

Een mooie vissersboot loopt ons op als we net door de smalle engte heen zijn, schipper en bemanning beantwoorden ons gewuif enthousiast. De zon komt er eindelijk door, zodat onze verdere tocht naar Orei, die door de ongunstige stroming langer duurt - we lopen amper 4 knopen over de grond - toch nog aangenaam wordt. Een poging om te zeilen moeten we vlug opgeven: de aangekondigde S-wind is ... NNW! Met de verrekijker speuren we deze kust van Evia af met haar talrijke baaien: de meeste zijn echter ingenomen door fishfarms. Als we het Orei kanaal naderen neemt de wind stevig toe en we krijgen de stroming mee. Orei ligt wat dieper in een baai en we kunnen alles netjes voorbereiden voor we binnenvaren.

Aan de vernieuwde N-kade kunnen we vastleggen naast Windswept en een Engelse Sadler 34. Opnieuw gebruiken we ons hekanker want met de boeg naar de kade is het aanleggen niet alleen eenvoudiger, we hebben ook veel meer privacy!

06.06.09: Orei (N.Evia).

Het Griekse Pinksterweekend is ingezet en over enkele dagen is het volle maan: op het zestal grotere vissersboten die Orei rijk is wordt driftig schoongemaakt, vele honderden meter netten worden nagekeken en gespoeld, bootjes varen op en af naar de twee enige waterkraantjes op de N-kade waar behalve enkele vissersboten en een tripboot, de meeste - een zestal! - jachten liggen; bijna alle plaatsen zijn ingenomen. Voor de vooral Egyptische - talrijke - bemanningen zijn deze dagen ook deze van de grote wasbeurten. Het contact met hen is niet eenvoudig maar vriendelijk begroeten we mekaar met hello of we proberen het in het Grieks - de taal van hun baas, die ze soms - noodgedwongen - een beetje verstaan! Soms komt toch de vraag in wat gebroken Engels vanwaar we zijn, maar het korte gesprek valt snel stil, en een glimlach of een handdruk maakt ze dan erg gelukkig, en ook ons! 's Avonds als we bij onze uitgekozen taverne, net aan de waterkant, eten, lopen ze langs, gekleed en geparfumeerd: we vragen ons af welke nu hun dromen, hun illusies zijn - vooral - als ze wat later op de avond terug naar hun boten lopen, of als we deze wat oudere man, eenzaam in het parkje, voor zich uitkijkend, een zakje chips zien opeten.

We willen hier tot na het drukke weekend blijven, want dit vissershaventje is een aangename plaats, er ligt een leuk zandstrand met verschillende douches onmiddellijk achter onze noordelijke kaai en water kunnen we bijtanken aan de kraantjes die de vissers gebruiken. Als de zon goed hoog staat laden we 4Ah en Kaat bekommert zich, goochelend, om de optimale plaats van ons mobiel zonnepaneel en zorgt er maximaal voor dat op het vaste paneel geen minimale schaduwlijn valt. Zoals in Loutra Aidipsos staan hier ook prachtige nieuwe aansluitingen voor stroom en water werkloos te wachten op de hypothetische komst van de nodige software en magneetkaarten. We vragen ons echter nu reeds af, hoelang het systeem zal werken, wanneer het eerste defect zal optreden die de ganse voorziening naar haar in Griekenland onvermijdelijke vernietiging zal helpen!

Orei is goed beschut tegen de overheersende noordelijke winden, alleen de SW wind veroorzaakt een wat korte golfslag in de haven die het wat minder confortabel maakt en het ankerhouden enigzins op de proef stelt, zo toen we tijdens de tweede dag van onze stop SW 5 tot 6 kregen.

09.06.09: Orei (N.Evia) > Hortó (Ormos Vathoudi, Chersonisos Magnisias) 20,1 NM, 08H20-13H00.

Vertrek uit Orei op Evia om 08H30 voor de laatste etappe van onze reis: op de kaart maakt dit 18,7 NM. Hortó ligt bij de Ormos Vathoudi aan de zuidoost kant van de grotere Pagasitikos kolpos - de golf van Volos. Meer zuidelijk strekt zich dan het Trikeri gebergte uit. Het hele Pilion schiereiland kromt zich als een naar het zuiden gekrulde vinger, het laatste lid reeds opnieuw naar het noorden gericht. In dit gebied met zijn nauwe straten - tussen Evia en het Trikeri

schiereiland, tussen Evia en het vasteland - zijn stromingen en winden moeilijk te voorspellen of te berekenen. Stevige valwinden maken het in deze tochtgaten soms erg bont vooral als de meltemi door de Egeïsche Zee raast. Maar het is rustig weer vandaag en vrij snel hebben we de kleine vissershaven van Agia Kiriaki op de zuidkust van het Trikeri schiereiland, dwars. Boven op de berg ligt het grote dorp Trikeri waar we in maart tijdens onze autotocht nog waren. Het is echter vrij druk in deze smalle engte tussen de Diavlos Volos en de Diavlos Trikeri: een zeilboot vaart langs de kust en is blijkbaar op weg naar Skiatos, twee coasters, die eveneens dicht bij de kust varen - het is hier gemiddeld 75m diep - komen van Skiatos en gaan naar Volos, twee grote excursieboten haasten zich eveneens naar de Sporaden eilanden terwijl een grote Amerikaanse oorlogsbodem - we zien een hele vloot helikopters mooi gelijnd op het dek - een oefenpatrouille vaart

in de engte - een deel van de op de NAVTEX aangekondigde NAVO-manoeuvres in de oostelijke Middellandse Zee?

Nadat we even uitgeweken waren totdat het wat minder druk werd en we kaap Kavoulia hebben gerond, zetten we koers naar de smalle doorgang tussen het kleine eiland Palaio Trikeri en het schiereiland.

De Pagasitikos golf

Hier hebben we vijftien jaar geleden voor het laatst met onze Zodiac rondgevaren maar onze herinnering is nog erg levendig: het haventje van Palaio Trikeri, dan - aan de overzijde op het schiereiland, net vóór kaap Trachilas - de baai van de " Getuige van Jehovah " - we hebben de oude man en zijn familie ontmoet toen we beschutting zochten voor een plots opkomende, sterke wind en terug varen onmogelijk was -, weer verder het mini-eilandje Prasouda - we weten dat achterlijk aan SB de kleine, prachtige Zasteni-baai ligt. Intussen hebben we de zeilen gehesen want de wind is even stevig als plots opgekomen. In de wat nevelige verte zien we dan voor ons, Hortó, met dat prachtige zicht op de Vathoudi-baai, en op de achtergrond het Magnisia schiereiland en de uitlopers van het Piliongebergte. Op vlak water, tegen de vlagerige aflandige wind in, kruisen we op naar ons doel. In maart hebben we het plaatsje nog bezocht, en leek de tocht van Lefkas naar Hortó toch ook nog een hele onderneming. Nu ligt ons doel op amper enkele mijlen. De warme wind neemt nog toe naarmate we naderen. Hortó, de kleine betonnen steiger waar we willen vastmaken, het gaat nu snel: zeilen strijken, motor bij, landvasten op de boegklamp klaarmaken, hekanker paraat. Daar gaan we dan, we droppen het hekanker, scheren langs twee kleine mooringboeien en een sloepje, twee meter ... één ...

Eric legt vast. We zijn er.

We hebben ons doel bereikt en we kunnen onze website updaten: " Opkruisend en met 22 knopen schijnbare wind zijn we om 10H00 UTC / 13H00 LT op onze bestemming toegekomen! Nehalinnia ligt op hekanker aan de kleine kade van HORTÓ! "

Horto en de Vathoudi baai

21.06.09: Hortó (Ormos Vathoudi, Chersonisos Magnisias).

Sinds onze aankomst nu bijna veertien dagen geleden brengen we de dagen door in een dolce farniente. Hoewel de weersituatie niet echt stabiel is hebben we geen slecht weer gehad. Ook gisteren niet, toen een onweer opbouwde maar hier alleen een zwaar bewolkte hemel, een korte bui en wat gedonder bracht. Een uur later scheen opnieuw de zon en was het onweer richting Volos opgeschoven: een wat klassieke - maar toch zeldzame - evolutie, weet men hier. Wat wel wat minder gewoon is, is de relatieve instabiliteit, met haar wisselende, wispelturige winden, en de frequent in de latere namiddag opkomende bewolking. 's Avonds, meestal, valt de wind, maar overdag haalt een oostelijke - of westelijke - wind, normaal toch wel niet echt overheersend!, wel 24 knopen - volgens onze steeds luie windmeter - in de nochtans erg beschutte Vathoudi baai. Toch wat ongewoon allemaal, horen we.

Afhankelijk van de relatieve zekerheid omtrent het weer, liggen we op hekanker op de kop van de steiger in Hortó of ankeren we, minder dan twee mijl verder, in de zuidoostelijke hoek van Ormos Vathoudi. Als de boten na de bemanningswissel weg zijn, kunnen we ook van de gastvrijheid van de Sunsail-basis genieten aan de steiger - met water en elektra (5,- euro/dag), en douches! Hier worden we heel vriendelijk ontvangen. Het verschil met onze slechte ervaring in de Saronische golf is hemelsbreed. Geen invasieve arrogantie hier, maar een vlotte zeilersmentaliteit bij de Britse leiding en de staff. Deze discretie was ons ook reeds bij het flottieljebezoek in Orei opgevallen. Bij het reisbureautje in Milina hebben we drie dagen lang een Budget-autootje gehuurd om in Agria bij Volos (uiteindelijk) de oplossing te vinden voor de problemen met onze bijbootmotor: het eerder " ondenkbare " euvel t.g.v. een bij een van de vorige servicebeurten verkeerd gemonteerde

ontstekingskaars, werd daar snel en vakkundig verholpen! Voor het zwakke Vodafone 2/3G internetsignaal had men voorlopig in het agentschap van Volos geen oplossing: het ontbreken van de antennen voor een goede dekking hebben, aldus de verantwoordelijke, vooral te maken met het gebrek aan medewerking en belangstelling van de plaatselijke autoriteiten.Maar in Milina vinden we gelukkig enkele internetcafés met een vrij snelle wifi-connectie. Een bezoek aan de nieuwe marina in de haven van Volos doet niet alleen de wenkbrouwen fronsen: dit staaltje van incompetentie - het verhaal doet de ronde dat de pontons hier reeds vijf keer opnieuw werden vervangen! - tart wel elke verbeelding... maar Volos is wél een leuke plaats ... om inkopen te doen - aan supermarkten én aan kleine speciaalzaken is er geen gebrek -, of om op een terrasje te vertoeven aan de grote promenade.

Toen we hier in het begin van de negentiger jaren onze vakanties doorbrachten was het véél rustiger: vooral het Griekse toerisme was veel schaarser. De nu massaal in het straatbeeld aanwezige nieuwe, dikwijls grote, dure - meestal met zeer lange afbetalingstermijnen (72 maanden!) aangekochte - wagens waren er helemaal niet. De vele Engelsen maar vooral Duitsers die hier een huis gekocht hebben, waren véél minder talrijk. We zagen hier slechts enkele buitenlandse zeilboten en een Griekse 32 of 40 voeter-eigenaar was quasi ondenkbaar. In Milina horen we dat er dit jaar veel minder toeristen zijn, dat people haven't money anymore, en dat men afraid (anxious!) is voor de toekomst, dat dit a big problem is ... Maar als we op zaterdagavond de overvolle restaurants zien, vragen we ons toch af of het geklaag wel weer niet overdreven is ... Een verhaal dat hier de ronde doet is dat de mensen het toerisme niet echt nodig hebben, dat ze liefst geen buitenlanders op bezoek hebben, dat zes weken Grieks toerisme met grote sier voldoende is ... dit alles lijkt ons moeilijk verifieerbaar, maar wat ons wel opvalt is dat men hier niet echt vriendelijk is naar buitenlanders toe, en wie zich hier wilde vestigen had het evident niet gemakkelijk ... Als een gebeurtenis voorbeeld kan staan, dan ook even dit verhaal dat de ronde doet: de burgemeester van Milina wilde twee jachten die in koppel in het - zoals steeds grotendeels door Europa betoelaagde - haventje lagen, losgooien; voor hem waren jachten niet welkom en was de haven voorbehouden aan vissers. Is dit een alleenstaand feit, of zijn de inwoners van het financieel erg geplaagde Griekenland toch begonnen met het schieten in eigen voeten, nu ook zelfs de " zwarte economie " gedeeltelijk dreigt op te drogen?

17.07.09: Hortó, Milina, & Ormos Vathoudi, Chersonisos Magnisias. Sinds een week lijkt het weer wat stabieler. De permante avondlijke onweersdreiging is wat afgenomen. Hoewel: vorige nacht, bij een prachtige sterrenhemel, zorgde een eenzame, hier wat verdwaalde cumulo nimbus voor enkele pittige flitsen met wat gerommel. Bij gebrek aan verdere navolging droop hij af. Het weerbericht van de HNMS had wel mogelijk onweer opgegeven voor het NW binnenland ...

We verblijven nu iets meer dan een maand op de bestemming van de reis en een zekere, niet onaangename routine beheerst onze overzomering.

Terwijl sommige verwachtingen bevestigd worden, blijven we wat ontgoocheld, andere - die nu tot illusies zijn teruggebracht - toch herkauwen. Nu we normaliter halfweg zijn in ons project --en er rest ons dus een even lange (of langere ?) terugreis, willen we trachten een en ander scherper te stellen. Een eerste poging.

In ons project hadden we voorzien om vooral hier in Hortó te " overzomeren " , een soort remake van de erg leuke vakanties van 1992, 1993 en 1994. Toen hadden gedroomd van in deze prachtige Pagasitikos Kolpos met een " zeilbootje " rond te varen. Hoewel we heel veel met onze Zodiac hadden verkend, hebben

we nooit de omstandigheden bij het nachtelijk ankeren volledig kunnen inschatten. Nu doen we dit wél! En we moeten vaststellen dat we tot nogtoe slechts een (te) beperkt aantal keer de nacht hebben kunnen doorbrengen in Hortó. De laatste maal, enkele dagen geleden, werden we opnieuw gewekt door de westelijke deining die het verder slapen deze keer toch wel erg moeilijk maakte. Een echt overtuigende verklaring voor deze op het einde van de nacht ook bij windstilte steeds opkomende swell hebben we tot nu toe niet gehoord, zelfs niet van de ervaren locals. Onze hypothese gewaagt van een dan opkomende landbries: immers het afgekoelde vasteland ligt westelijk terwijl het slechts het smalle Pilion en Trikeri-schiereiland is dat zich oostelijk van de

golf van noord naar zuid uitstrekt. Naïve redenering, juist of fout, hoe dan ook deze deining verplicht ons de rustige ankerplaats van Vathoudi op te zoeken of te genieten van de gastvrijheid van de Sunsail-basis.

In tegenstelling tot Milina is het nu, in verhouding, veel drukker in het kleinere Hortó, dat ongetwijfeld geniet van de erg mooie en wat chiquere, kwaliteitsvolle resortreputatie. We kunnen dit alleen maar beamen maar vrezen dat dit succes ook een keerzijde heeft ...

Onze plannen de noordelijke Sporaden te bezoeken bergen we op: de verhalen die we van andere zeilers horen bevestigen onze vrees en we willen echt vermijden van in een toeristische heksenketel te belanden! De beperkingen die onze kleine boot oplegt - o.m. wat water-, brandstof- en stroomcapaciteit betreft - maken een wat langer verblijf op een ankerplaats niet eenvoudig en de havens op de eilanden zijn erg druk bezocht, ondermeer door het zeer grote aantal flottieljes. Voor ons - én dit is een bewuste keuze! - is de conclusie evident: wegblijven!

Vathoudi is, als goede, tot nu toe nog vrij rustige ankerplaats, ook de gelegenheid om andere trekkende zeilers te ontmoeten: zo hebben we hier reeds een aantal heel leuke en boeiende ontmoetingen gehad. Op het prachtige, om en bij de 16m lange zeiljacht van O. en M. brachten we verschillende aangename uren door terwijl we naar hun boeiende avonturen van over-de-oceaan luisterden of er andere Franse en Duitse zeilers ontmoetten rond een leuk aperitiefje van door O. geviste zee-egels. Bij een Belgische bootontmoeting op onze 27 voeter met A.-A., konden we onverwacht telefonisch contact hebben met een gemeenschappelijke vriend met wie we contact hadden verloren. Aan deze oud-Nieuwpoortse zeiler van ponton D houden we echter de beste herinneringen: hij was een van onze eerste ontmoetingen op de VVW-botenparking in de late winter van 1995, toen we, onervaren in het bootherstellen, onhandigheden en vergissingen opstapelden; zijn wat vaderlijke vriendelijkheid was hartverwarmend en vooral verhelderend.

De zeilerswereld is klein en de aarde écht rond als de cirkel wordt gesloten vanuit een Griekse ankerplaats en een dorpje in Wallonië. En dan zijn er ook al deze kortere ontmoetingen - meestal rijk aan uitwisseligen alsof je mekaar al lang kent - met deze Duitstalige Zwitsers met hun grote Najad, of met deze uit Turkijë overgezeilde grote Bavaria-bezitters, en hun vrienden, die ons hielpen bij het zoeken naar het defect op de bijbootmotor. En dat Iers echtpaar dan met hun gehuurd day-bootje dat was vastgeraakt in een mooring-line: we hielpen hen vrij en na een wat langere babbel bedankten zij ons met een fles rosé-wijn! Minder leuke vaststellingen doen we ook, maar we beslissen ze maar écht als dusdanig te beschouwen en erover te spreken, als we hier weggaan...

Maar nu eerst kijken we uit naar de komst van Olivier, eind juli ... én we zijn erg nieuwsgierig omtrent zijn reacties na 15 jaar!

31.07- 09.08.09: Hortó, Milina, & Ormos Vathoudi, Chersonisos Magnisias. Olivier logeert in Hotel Spalatra en opnieuw genieten we alle drie even van het prachtige uitzicht ... Hoewel het hotelletje nu samen met haar eigenaars in een onontkoombaar verouderingsproces is beland, blijft een zekere charme onaangeroerd. Een prachtige, nieuwe lift - wereldvreemd in het decor - en enkele airco-voorzieningen kunnen niet verbergen dat de tijd hier is blijven stilstaan. Deze wat bijzondere, moeilijk te definiëren reuk .... , verbaasde Olivier zich toen hij bij zijn aankomst het hotel binnenstapte. Onmiddellijk waren we opnieuw in 1994 ... Le goût de la madeleine [*] ...

Steeds op zoek naar wind, maken we tochtjes met z'n drieën, zeilen we in de golf, hoog aan de wind, opkruisend, met soms erg korte slagen, dan weer halve

wind, en ruim, om toch maar zonder motor Ormos Vathoudi opnieuw binnen te varen. En het lukt ons bijna steeds, ook in de smalle S-doorgang tussen Alatas. Dan gaan we met ons huurautootje naar de "andere kant", naar Platania, op het strand, naar Kastro, naar Katigiorgis; we ankeren in Zasteni-baai, zoeken met de dinghy ons zwemstrandje op aan Vathoudi, keren met auto naar Zasteni terug, bezoeken Kotes en eten octopus in een (te) drukke taverne in Agia Kiriaki. 's Avonds wisselen we de restaurantjes af, Favios in het gehuchtje Mavra Petra, Martha's in Hortó, tweemaal zoeken we bij het avondeten de avondkoelte op in het hooggelegen Lafkos.

De tijd vliegt voorbij. Op zondag 9 augustus, na het middagmaal bij Panouklas' Gibraltar voeren we Olivier naar Volos, waar hij de bus naar Athene zal nemen. Maandagmorgen krijgen we van Olivier het bericht dat hij op de trein naar Oostende zit ... Het was samen een écht heel fijne "vakantie" ...

[* lit.: de smaak van de madeleine - een zacht koekje - in: MARCEL PROUST, A la recherche du temps perdu ]

12.08.09: Hortó, Milina, & Ormos Vathoudi, Chersonisos Magnisias. Het is nu volop vakantie voor de Grieken en tijdens het weekend van 15 augustus bereikt de drukte ongetwijfeld een absoluut hoogtepunt. Sinds een week kent Milina nu ook een grote toeloop. Toch lijkt er een terugval te zijn na jaren van ononderbroken groei sinds 1993 - vele Grieken werden de laatste jaren slapend rijk, wist een verstandig man in Lefkas te vertellen. We worden aangesproken of we geen kamer zoeken en op verschillende huizen blijven bordjes hangen. In Athens News lezen we cijfers die de algemene neerwaartse trend nu reeds bevestigen terwijl, hier en daar, in toevallige gesprekken enige bezorgdheid nadrukkelijker geuit wordt; een harde en ontnuchterende realiteit wanneer men van de toeristische manna leefde ... als op een wolkje dat men als eeuwig en vanzelfsprekend beschouwde! Ook het weer lijkt in de bezorgdheid te delen want in de minder fel blauwe hemel komt er geregeld wat bewolking opzetten en de onweerswaarschuwingen maken bijna dagelijks deel uit van de weervoorspellingen. Maar behalve van een zeldzame, weliswaar stevige regenbui, enkele bliksems en wat gerommel blijven we hier van enig slecht weer gespaard.

Nu Olivier dus naar België is teruggekeerd na een verblijf van een tiental dagen - het was een echt leuke tijd en het - even - terug aanknopen bij de vroegere vakanties hier was een intense ervaring -, laten we de boot veilig op de mooring-boei, die we de hele maand augustus van een Duitse zeiler kunnen gebruiken tijdens zijn vakantie in de Cycladen. Gedurende twee weken nemen we Olivier's kamer in Hotel Spaladra. Tweemaal daags gaan we naar de boot om te kijken of alles ok is; zo verdelen we onze tijd tussen de boot in Ormos Vathoudi en de kamer met het prachtige zicht in Hortó. Meer en meer beseffen we dat de herinnering aan dit prachtige zicht ons project vijftien jaar lang mee heeft gevoed ...

Maar stilaan gaan we naar het einde van onze overzomering, en binnenkort zullen we naar Lefkas terugvaren. Ook met foto's zullen we de mooie herinnering levendig kunnen houden ... [klik hier en hier om even mee te kijken].

Na een mooie overzomering, is het op 27 augustus tijd om van HORTO en ORMOS VATHOUDI afscheid te nemen en de tocht naar Lefkas Maria aan te vatten ...

Op terugweg ...

27.08.09: Horto (Ormons Vathoudi, Chersonisos Magnesia) > Orei (N.EVIA) 21,5 NM, 07H15-11H45.

Op motor en grootzeil gaan we naar Orei; mooi weer, een zwakke noordelijke wind. In het haventje van Orei vinden we plaats naast een Griekse zeilboot. Het gesprek dat we vrij snel aanknopen met het sympathieke koppel is opnieuw erg leerzaam en bevestigt onze mening over Griekenland. De man werkte als (burger)technicus en onderhoudsinstructeur op legervliegtuigen. Het valt ons nu ook weer op hoe nuchter - maar niet zonder enige teleurstelling - Grieken ( en blijkbaar vooral zij ) die in het buitenland verbleven ( hij liep stages o.m. bij Dassault in Frankrijk ) zij de problemen onderkennen. Bij deze man zijn het vooral de onopgeloste milieuproblemen die hem ergeren. Maar met enige droefheid geeft hij ook toe hoe zijn land achteruit gaat ... 's Avond ligt de haven vol, gedeeltelijk ook door de totaal ontbrekende organisatie. Enkele cafés rond de haven zorgen tot in de vroege morgenuren voor heel wat lawaai ...

Tussen Evvia en het vasteland

28.08.09: Orei (N.EVIA) > Limni (N.EVIA) 38,1 NM, 07H15-14H15.

Motorzeilend - soms ook met uitgerold voorzeil - zijn we vanaf 07H15 op weg naar Limni. Opnieuw krijgen we mooi weer en een zwakke noordelijke wind tot we op 5 mijl vóór Limni plots 25 kn aflezen op de windmeter: de nu oostelijke wind die vanover de bergen neervalt maakt de aanloop van de smalle haveningang er niet eenvoudiger op. Er is nog plaats vooraan aan de ( onlangs verlengde ) muur en na een knappe zweepslag in de enge voorhaven brengt Kaat de boot bij de betonnen kant. We moeten de boot wel goed afhouden want het nu reeds afschilferend beton is een echte bedreiging, des te meer doordat er in de muur grote openingen zijn waardoor onze stootwillen bijna geen bescherming kunnen bieden. Met onze twee 45cm bolvormige stootwillen slagen we er dan toch in de boot veilig vast te leggen.

Het haventje ligt ongeveer vol als 's avonds nog twee 45 voeters toekomen. Ze zullen de nacht doorbrengen aan de buitenzijde van de muur met landvasten aan de verlichtingspalen!

Binnen zijn heel wat goede plaatsen voor jachten ingenomen door day-motorbootjes en overpowerde RIB's - een nieuwe en ergerlijke evolutie bij de Griekse nieuwe rijken van de middenklasse; men vertelt ons dat de parallele economie daar voor veel tussenzit ... Als we na een etentje bij het kleine maar erg verzorgde restaurantje The The Seven Winds terugkeren genieten we even van de prachtige sterrenhemel - het mooie eiland Evia is, op Chalkis na, nog niet erg met lichtvervuiling besmet. Maar het is weekend en er zijn nog heel wat Grieken met vakantie ( de meeste scholen hernemen pas op 8 september ): ook hier dus - en dit in tegenstelling tot ons bezoek eind mei - gonst het 's nachts van luide stemmen en schreeuwerige ( Engelstalige ) discomuziek, geregeld overstemd door het striemend geknetter van motoren met open knaldemper ...

29.08.09: Limni (N.EVIA) > Chalkis (N-side bridge) (N.EVIA) 22,8 NM, 07H15-11H40.

We willen door naar Chalkis nu de weerkaarten nog enkele dagen rustig weer voor South Evvoikos aangeven; die hebben we nodig om minstens Olympic Marina, 1M zuidelijk van Lavrion, te bereiken. Vorige week werden hier winden genoteerd tot 7 en 8 bft. Iets voor 12 uur leggen we vast, langszij de Zwitserse Ovni 455 die we in Limni hebben ontmoet.

Aan de Promenade van de " noorderhaven " - een kade van een goeie honderd meter - zijn heel wat grote trendy-cafés. Op deze mooie zaterdag zijn de terrassen de hele dag overvol en de grote zeilboot onttrekt onze lage boot grotendeels aan de blikken van de wandelaars. We ontmoeten ook onze oude buren uit Limni, die in mei zo geïnteresseerd naar onze boot informeerden. Met twee boten zijn ze met hun families op terugweg na een erg tegenvallende, zelfs wat traumatiserende vakantie: nog stevig onder de indruk van het gebeuren, kregen ze tijdens een plots opkomende stormwind in Kaffirasstreet - tussen de eilanden Evia en Andros - 65 knopen over zich, net toen de motor van een van de boten weigerde door brandstofvervuiling.

Als we bij de Port Police de doorvaarttaks betalen, horen we dat er geen prognose kan worden gegeven omtrent het uur voor de brugpassage. Tijdens de periode van drie dagen die doodtij voorafgaat ( we zijn nu in het eerste kwartier ) zijn de stroming ( eb- en vloedstroom ) onregelmatig, zoals de tabel in de pilot van D. Elias opgeeft. Door het heen en weer varen van (vooral) snelle RIB's aan hoge snelheid liggen we niet echt comfortabel en rukt de boot dikwijls aan zijn landvasten. Kaat vindt een bruikbare waterkraan onder een metalen deksel in de Promenade-tegels en brandstof halen we met onze jerrycans bij het tankstation bijna op het einde van de parallelstraat, niet ver van de grote plaats vóór de brug. Vanaf 21 uur zijn we stand-by op VHF kan. 12: we zijn het avontuur van twee landgenoten niet vergeten

aan wie zoals gebruikelijk gevraagd was vanaf 22 uur uit te luisteren en die om iets over negen in een restaurant zaten te eten toen de brug vroeger draaide. Het kostte hen een wachttijd van 24 uur! In feite is het stilvallen van de stroming ( dus het moment van de nachtelijke doorvaart ) nooit met nauwkeurigheid precies te voorspellen en de brug zal dan slechts draaien wanneer de meettoestellen de kentering aangeven.

Uiteindelijk moeten we ook deze keer niet zo lang wachten: om 23 uur kunnen we door de brug, een meevaller vergeleken met zij die ons vertelden hoe ze tot 3 uur in de nacht moesten wachten! We varen naar de zuidelijke haven waar we hopen een plaats te vinden hetzij langs de (nieuwe hoge) kade hetzij aan een van de drie nieuwe pontons bij de jachtclub. Hoewel er hier wel erg weinig verlichting is slagen we er toch in zonder problemen een plaatsje langszij het tweede ponton, tussen een motorjacht en kleine motorboot, te vinden. Je zal hier maar je anker niet gebruiken: op de bodem van de kom ligt heel wat rommel, ook de zware kettingen van de pontons en ... de plande mooringlijnen zijn er nog niet. Uit de nieuwe kraantjes stroomt wel water maar de (" werkloze ")stroomaansluitingen zijn nog onder plastiek zakken verborgen! In de namiddag waren we even een kijkje komen nemen en wilden we enige inlichtingen inwinnen bij de club maar ... die was in volle hoogseizoen gesloten tot 3 september ... wegens vakantie! We hadden toen ook al vastgesteld dat, naar Griekse gewoonte, de nieuwe uitbreiding al bijna volledig en ongeordend was ingenomen door vooral kleine motorboten en RIB's, terwijl de nieuwe kade blijkbaar als gratis parkeerplaats gebruikt werd voor enkele middelgrote (tijdelijk verlaten) buitenlandse zeilboten.

30.08.09: Chalkis (S-side bridge, S-harbour) (N.EVIA) > Voufalo (N.EVIA) 28 NM, 07H15-12H45.

In Voufalo ankeren we , na een ontspannen tocht van 28 mijl rond de middag, in 5,50m water net achter de kleine landtong waarop het SB-havenlicht staat. Er zijn een drietal kleine houten pontons maar die zijn net als de kleine kade ingenomen; er is daar overigens weinig water - 1 tot 1,5m. Toch hadden we enige hoop gesteld op vastmaken op hekanker aan de kop van het verste pontonnetje - waar de grootste diepte is. Mis dus. Onze bijboot ligt opgerold aan dek want hem slepen willen we niet over grotere afstanden en plaats hebben we niet noch onder de giek noch op het voordek. We blijven dus maar aan boord. Het weer is prachtig en het frisse water nodigt uit. In de late namiddag wakkert de wind wat aan en veroorzaken valwinden wat golfjes. Dan verlaten een na een alle motorboten en de meeste bezoekers van de enkele restaurantjes het dorpje: ook dan nog zorgt het macho-gedrag voor vervelende deining en golven. Dat dit voor de twee geankerde boten waar zij langs scheren heel wat last veroorzaakt, lijken deze heren, die hun viriliteit t.o. hun vrouwelijke hofhouding zo willen bewijzen, zelfs niet te beseffen ... Als Kaat er een met 2x 250pk uitgerustte rib even op wijst, mindert deze ongetwijfeld erg ervaren zeeman dan toch vaart en verdwijnt hij het hoofd tussen de schouders ... tot hij vijftig meter verder, in een bulderend lawaai en in een zee van opspattend schuim, zijn speeltje alle paarden laat uitbraken ... Als de rust is weergekeerd begint de zon aan haar afdaling, en genieten we van deze aangename ankerplaats. Vanop de wal weerklinkt wat Griekse muziek. Morgen wachten ons meer dan 35 mijl in het normaal meest winderige deel tussen Evia en het vasteland. Een laatste weerbericht via internetverbinding stelt ons echter gerust ...

Langs de kust van Attika

31.08.09: Voufalo (N.EVIA) > Olympic Marina, bij Lavrion (ATTIKA) 37,6 NM, 06H15-13H30.

Hoe meer we naar het zuiden gaan des te meer kans er is op meer wind, zeker in de omgeving van Kaffirasstrait, de smalle doorgang tussen de zuidpunt van Evia en Andros. Hoewel er weinig wind wordt voorspelt weten we zodra we Voufalo verlaten dat er van windstilte hier toch nooit sprake kan zijn in de zomer. De noordelijke wind valt bij onze zuidgaande koers in een hoek tussen de 150° en de 180°, tussen 7 en 12 kn sterk, net genoeg dus om deze grillige South Evvoikos kolpos, wat onrustig te maken ... Het is mooi weer maar uit de laatste weersprognose van vanmorgen weten we dat overal rondom ons " probabely thunderstorm (soon) " is voorspelt. Wij zouden er normaliter moeten aan ontsnappen. We zijn dus vroeg vertrokken en hopen in de vroege namiddag toe te komen; we varen onder grootzeil, met een reef en bulletalie, want op onze kleine boot is bij deze koers de giek niet erg stabiel ... Langs deze niet zo bijzonder mooie kust van Attika, behalve het zicht in de verte over BB op de eilanden (S-Evia, Andros, Makrinitsa), zijn er wel wat uitwijkmogelijkheden - hoewel niet erg goede, op Porto Rafti na.

Achter de kustlijn zien we vrij snel de gevolgen opdoemen van de heel erge branden die Marathonas en andere dorpen van de groene long van Athene vorige week teisterden.

Gisteren hebben we telefonisch een ligplaats gereserveerd in Olympic Marina: dinsdag zou een turbulente dag worden, met veel wind, mogelijk onweer, en we hebben ook wat huishoudelijk werk en enig bootonderhoud te doen. We zullen deze marinastop dus wel smaken ... spijts het relatief hoge ligplaatsgeld. We gaan 's avonds in Lavrion eten, langs de weg op een viertal kilometer want in het marinarestaurant wil men ons om 21 uur nog maar alleen een toast serveren! Maar als we, rond 23 uur, na het bezoek aan een klein en aangenaam restaurant niet ver van de vismarkt en een wandeling langs de haven, een taxi zoeken om naar de marina terug te keren horen we van de kioskuitbater naast het taxistation dat in this small village (!) there are no taxis more at this late hour! Maar in Griekenland, als je werkelijk een probleem hebt, is er nog steeds iemand die je wil helpen - dát is niet veranderd! Als hij zijn zaak gesloten heeft stelt de man, die enige tijd in Charleroi (B) verbleef, voor ons met zijn full-options wagen naar de marina te voeren!

01- 02.09.09: Olympic Marina, bij Lavrion (ATTIKA).

Een erg winderige dag dus vandaag, 1 september: in de haven 25 kn op onze luie windmeter. Met de taxi gaan we naar Lavrion om de haven bij dag te bekijken en om enkele boodschappen te doen. In de namiddag krijgt de boot de nodige aandacht en onderhoud. 's Avonds gaan we terug naar Lavrion maar we nemen wel de voorzorg een taxi voor de terugkeer te reserveren. Twee september: in de voormiddag nog winderig en een steeds gevormde zee, niet de meest comfortabele omstandigheden om bij Kaap Sounion te varen en de Saronische golf over te steken naar het eiland Aegina. We blijven dus een dagje langer in de marina.

In de namiddag komt een Duitse zeilboot naast ons liggen. Ze komen vanmorgen van Lavrion maar gisteren vaarden ze van Kithnos naar Lavrion: het was tegen de wind en de golven opboksen. Soms liepen ze nog slechts 1 kn! Ze laten de boot hier, die dan door hun zoon wordt overgenomen en vliegen zaterdag terug na vier weken "vakantie": hevige wind, zout, vermoeidheid, stress ... Als we dát horen denken we weer dat als je dan tijd hebt, je zulke ervaringen best vermijdt ...

De oversteek naar Egina

03.09.09: Olympic Marina, bij Lavrion (ATTIKA) > N. Aegina, 37 NM, 07H10-14H30.

Vroeg op weg zijn we ook vandaag voor de oversteek van een groot deel van de Saronische golf naar Aegina. Vrij snel verrijst in het mooie, grijs-blauwe en oranje ochtendlicht, boven Akra Sounio, de tempel van Poseidon. Dank zij de zwakke wat voorlijke wind kunnen we ons grootzeil net vol houden: het grootzeil geeft Nehalinnia nu net voldoende stabiliteit om comfortabel verder te varen als een kleine vissersboot of een groot schip, soms ver, een wat vervelende deining veroorzaakt. Om 10H00 zijn we nog 17 mijl van ons waypoint, aan de zuidoostelijke punt van Aegina, verwijderd. Op het display van de automatische pilot staat de westelijke koers op 279°. Na kaap Sounion hadden we een goeie halve knoop stroming tegen, maar nu loopt de boot zijn logsnelheid over de grond. Hoe klein het verschil ook is, het is een opsteker nu we de in- en uitvaart banen van het Piraeus VTS naderen. Dat er nu weinig verkeer is ook al meegenomen. Het is drukkend warm, vochtig.

We maken ons wat zorgen om onze dieptemeter; dat hij de diepte hier niet meer kan aangeven is normaal - de Saronische golf is hier om en bij de 215m diep en op de knipperende aanduiding lezen we slechts 7 meter af - maar de eenheidsaanduiding lijkt er de brui aan te geven. Een veeg teken, vreest Eric. De handleiding lijkt onze argwaan te bevestigen. Een werkschip pal achter: loopt het ons op, hebben ze ons bootje wel gezien in het nu felle zonnelicht, houden ze wel goeie uitkijk? En die dieptemeter ... Misschien moeten we wel op zoek naar een nieuwe in Aegina , er zijn enkele shipchandlers ... of in Lefkas, maar daar zijn we nog helemaal niet, nog de hele Korinthische golf, en de golf van Patras, dan de Ionische Zee ... Mesolongi ... daar hebben we best een goed werkende dieptemeter. Het flitst allemaal door ons hoofd, onze blikken spreken onze ongerustheid uit ... Intussen heeft het werkschip koers gewijzigd, het vaart richting Piraeus ... Op zoek naar het probleem: op de knieën, het hoofd in een hoek van negentig graden - wat geweld op de halswervels -, daar onder de vloer van de kajuittafel, diep achter de lade, controleert Eric de transducer in zijn oliebad, de kabel lijkt geen knik te vertonen, verder dan, met de contactspray worden alle aansluitingen behandeld. Zonder resultaat.

Om 11H15 zijn we het VTS voorbij. Ditmaal geen uitwijkmanoeuvre: de grote schepen waren ver vóór of ver achter ons, twee pasten hun koers om dit kleine bevoorrechte vaartuig niet te hinderen ... Nog steeds weinig of geen wind - (ap) 036° over SB, 6kn. In de verte, in het westen, boven Korinthos, vormen zich onweerswolken, hoge cumulonimbus torens, aambeelden van niets ontziende energie ...

13H00: Akra Pyrgos is op iets meer dan 1NM. Wat later neemt Kaat het roer en laat de boot beetje bij beetje een meer noordelijke koers varen: het lijkt wel alsof ze Nehalinnia recht op het land wil sturen. Dan, héél langzaam, verschijnt de smalle doorgang tussen de twee eilanden, tussen Aegina en het heel kleine Nisos Moni. Het haventje van Perdika ligt nu dwars over SB. Als Kaat dan NW naar de haven van Aegina-stad stuurt krijgen we pal achterlijke wind, 5 kn sterk weet de windmeter.

Om 14H30 liggen we aan de stadskade, op hekanker, gesqueezed tussen twee meer dan 40 voeters. De Nederlandse eigenares van Yucatan, een Hallberg Rassy 45, waakt - in deze toch helse haven - niet alleen als geen ander over haar prachtige boot, ze vertelt op haar weblog - www.yucatan.nu - het reisverhaal en ze vervolmaakt zich in het schrijven van heel aparte verhalen - Marcella's andere verhalen - die je er ook kan lezen. Als de nacht valt, ligt de haven er eivol bij. Voor Marcella wordt het wat minder stressende De deining, die de aan- en afvarende vleugelboten bijna permanent in de havenkom veroorzaken, is nu wat stilgevallen nu het verkeer voor de nacht stil ligt maar er komen nog steeds zeilboten en een motorjacht toe, in de duisternis zoeken ze een onvindbare plaats ... Bij Tsias' Ouzeri vinden ook wij enige rust. Aegina, neen, liever niet! En de dieptemeter, tja, die werkt normaal!

Terug naar Korinthe

04.09.09: N. Aeginaina > Korinthos (Peloponnisos) 27,3 NM, 07H00-13H20.

We hebben een vrij onrustige nacht gehad, er was nog laat heel wat lawaai en vamorgen vroeg werden we gewekt door de piepende en knarsende remmen van bestelwagens. Het weerbericht dat we van internet plukken voorspelt een zwakke W tot NW 2 tot 7 knoop. Poseidon weet dat er omstreeks 14H00 een SE 2Bft zal staan.

Om 08H30 geeft onze windmeter een schijnbare wind van 20 knoop uit het NW aan. Het wordt hoe dan ook opboksen tegen korte golven want de zee bouwt zich hier snel op. Maar willen we enige vordering maken om het Kanaal van Korinthe vandaag door te komen, dan moeten we de Diaporia eilandjes noordelijk van ons houden; de weg, die we in mei volgden, zuidelijk van N. Ypsili en noordelijk van de Diasporia [sic], nu een 305° koers, betekent 25 mijl pal tegen de golven - ingaan.

Om 10H15 liggen we op 1,5 NM E van N. Evraios: de golven volgen iets minder kort op elkaar, we meten 24 kn. uit het NNW. Er rest ons nog 9 NM tot de aanloop van het kanaal. De stevige wind houdt aan naarmate we naderen maar de golven worden kleiner.

12H00: we leggen vast aan de grote kade voor het bureau en de verkeerstoren. We moeten al onze stootkussens en onze twee 45-cm bollen gebruiken om de boot te beschermen tegen de holle kade. Het papierwerk verloopt erg vlot want al onze gegevens zijn bij de heenreis in de databank opgeslagen en de verschuldigde 95,20 euro betalen we met onze Visa-kaart.

Lang hoeven we niet uit te luisteren op VHF kan. 11: om 12H25 kunnen we door. Een Deense zeilboot die reeds wilde doorvaren toen de brug openging en het (verwarrende) licht op groen ging, werd prompt en luid teruggeroepen, het was wachten tot de mondelinge toelating ... want een wat tragere Britse catamaran kwam nog uit het kanaal gevaren! De haastige Deen had er daarna blijkbaar geen zin meer in want hij hield het de hele doortocht toch wel bij een echte slakkengang. Elke dinsdag is het kanaal gesloten voor onderhoudswerken, maar als we de wanden en de oevers bekijken, lijkt het onderhoud zich dan toch te beperken tot het verwijderen van de meest gevaarlijke loshangende steenbrokken. Dit eens zo fiere kanaal met de typische gave, steile wanden, heeft eigenlijk een echte renovatiebeurt nodig! Zeilers die er jaren geleden doorgingen, getuigen van de aftakeling ... Teken des tijds: op één van de bruggen is nu een installatie voor bungee-springen geplaatst; enkele waaghalzen duiken (met pak) tot in het water tussen de zeilboten in, onder luid applaus van de toeschouwers... wel indrukwekkend (maar de canalauthority is via VHF ook aanwezig, hoorden we!). 13H05. Als we bij de uitgang over de brug (ze verdwijnt in het water) heen varen, verwelkomt een stevige wind ons, zoals overigens in de pilots wordt aangegeven; 1NM zuidelijk ligt de haven van Korinthos.

We willen morgen door naar Galaxidi: het is dus eenvoudiger om langszij een Griekse 28' zeilboot te gaan liggen, onze boeg reeds naar de havenuitgang gericht ( de betonnen kade inspireert ons niet en ons anker gebruiken temidden van alle meerboeien, kettingen onder water, en mooringlijnen nog minder ...

We eten 's avonds aan boord: zoals bij de heenreis vinden we de sfeer hier maar niks en het verzorgde en lekkere restaurant Mediterané [sic] heeft wat take away schotels op de kaart, die Kaat gaat halen.

05.09.09: Korinthos (Peloponnisos) > Korinthos (Peloponnisos) 27,2 NM, 06H50-12H30 (!!!).

Maar het kan keren ... het verhaal van terug naar af ...

Om 06H50, varen we de haven van Korinthe uit. Eén reef in het grootzeil en 38 NM mijl voor de boeg. Als we, om 09H30, nog meer dan twintig mijl te varen hebben, ligt kaap Melagavi en de baai van Korinthe al enkele mijlen achter ons. Het is zonnig weer maar de windmeter geeft 21 kn aan uit het NW en de golven komen loodrecht op onze ... NW koers. De grote diepteverschillen - we hebben nu bij de 830 m water onder de kiel terwijl op twee mijl achter ons de waterdiepte "slechts" 200 m is! Hoewel er niet zoveel wind staat, krijgen we te maken met korte golven van 1,5m die herhaaldelijk de vaart uit onze kleine boot halen: geregeld zien we ons log "terugvallen" op 2,5 kn. Als het weerbericht van Olympia-radio dan een aanhoudende NW 4 voorspelt, is onze beslissing snel genomen. In een goeie twee uur varen we terug naar Korinthe: met ons gereeft grootzeil met bulletalie, en high aspect fok lopen we ruim 6 kn terwijl de golven onder de boot door rollen.

We leggen vast langszij de S-kade. In de late namiddag komen Christos en Joanna met de Ioanna uit een vakantie terug in de zgn. kleine Cycladen. Ze zullen ons de komende dagen voor een rondrit in de omgeving uitnodigen. 's Avonds knalt een hevig onweer over Korinthe en drukt een stevige noordelijke wind Nehalinnia tegen de betonnen kade; twee fendersokken sneuvelen jammerlijk, in de plenzende regen staan we de boot af te houden, net als onze buren, bij wie de inmiddels uit Trizonia toegekomen bekende Canadees-Armeense kunstschilder en solozeiler Aslanian. Met hem zullen we enkele aangename gesprekken hebben.

08.09.09: Korinthos (Peloponnisos)

Het erg winderige, gestoorde weer (regen en onweer) houdt aan: W tot NW 5-6 bft en golven van 1,5 tot 2 meter houden ons in deze echt niet comfortabele haven.

Op aanraden van Christos en Johanna hebben we ons verplaatst: we liggen nu opnieuw op de kop van het eerste met hout bekleed pontonnetje. De Griekse zeilboot heeft zijn toevlucht gezocht aan de N-kade. De Belgische Gaviotta van Paul en Christine ligt eveneens aan de N-kade, langszij een Griekse 38'. Zij zijn eergisteren toegekomen; ook hen hadden de hoogte van de golven in de golf van Korinthe verrast, en het onweer hadden ze op anker doorgemaakt. De Gaviotta is echter een veel grotere boot en haar bemanning, echt doorwinterde zeilers! Ook zij blijven hier enkele dagen - wat aangenaam is - tot het wat leuker weer wordt.Zij zijn op weg naar Turkije en zullen de Saronische golf nog even verkennen, voor ze er dit jaar een punt achter zetten op Aegina.

Met Christos en Johanna gaan we eerst een kijkje nemen op de werf waar zij hun zeilboot in winterberging zetten. Op enkele mijlen aan de E-kant van het kanaal van Korinthe, aan de westkant van Akra Sousaki, is een nette, niet zo heel grote botenparking met aanlegsteiger, Sousaki Yacht Service: het volledig geasfalteerde terrein, voorzien van talrijke waterslangaansluitingen en elektriciteitstekkers, is volledig afgesloten en er is 24/24H bewaking. Er staan ook reeds een aantal buitenlandse zeilboten en motorjachten, en een jacht hangt net in de grote travellift. Het lijkt ons hier - naast de Asprakis en Jordan Kanonis boat yards op Aegina, ook een goede plaats om de boot veilig te laten ... als men voor de Saronische golf kiest. Mochten we om een of andere reden hier niet verder geraken, keuze hebben we genoeg. Dit weten is een geruststelling, want je weet maar nooit. Zo hadden we ook tijdens onze tocht langs Evia, het Evia Sea Centre bij Angistri genoteerd (deze werf was ons ook reeds door menigeen aangeraden).

Maar Christos wil ons drie bezienswaardigheden uit de omgeving tonen: de bekende badplaats Loutraki, het Vouliagmeni meer, en, de vuurtoren en het Heraion van Perachora.

Onze verkenning gaat eerst naar het Vouliagmeni meer, hiervoor rijden we door Loutraki en volgen de weg naar het westen op het Agrilios schiereiland. Het merkwaardige aan dit binnenmeer is dat het slechts door een zeer smalle doorgang met de zee verbonden is - enkele meters breed, amper diep genoeg om een kleine motorboot door te laten met een zeer krachtige motor want het stroomt hier hevig. We rijden even rond het meer dat enkele mooie stranden telt, maar het is vandaag erg winderig en zelfs hier wordt het gewoonlijk rustige water wat opgestuwd. Geen dag om leuk te zwemmen. De taverna's zijn nu erg verlaten maar in de weekends kan het hier erg druk zijn. Er is ook een camping, maar die lijkt ons nier bijzonder en hij is overigens al dicht. Druk tijdens de vakantie. Hoewel het hier beschermd natuurgebied is, zien we op de hellingen hoe de bouwdruk toeneemt.

Verder dan.

Nog wat meer naar a place of nowhere. Vanop de weg die naar de vuurtoren leidt, ontdekken we naar beneden kijkend, onderaan de bergflank, langswaar een in de rotsen gebeitelde trap loopt, links het Heraion - de resten van een aan Hera toegewijde plaats, rechts dan een kreek, een antiek haventje, voor ons dan een orthodox heiligdom. Het pad tussen de rotsen leidt naar de vuurtoren op de punt van het schiereiland aan kaap Melagavi, die we voor enkele dagen aan stuurboord lieten, vóór we rechtsomkeer maakten en terug naar Korinthe vaarden. Van hieruit hebben we een prachtige uitkijk. Voor ons naar het westen, de golf van Korinthe. Links - zuidwaarts - de kust van de Peloponnesos. Achter ons, in oostelijke richting, de baai van Korinthe en de stad, noordelijk ervan de ingang van het kanaal en Loutraki, gedomineerd door het hoge Geraneiagebergte. Rechts van waar we staan, dus in noordelijke richting, de golf van Alkyonidon.

Geen wonder dat de weerselementen hier erg geprikkeld worden. Voeg daar de watertemperatuur aan toe. Als dan de bliksems van Jupiter en de drietand van Poseidon beslissen het de nietige zeiler erg lastig te maken, kan deze alleen maar hopen beschutting te vinden ... in de haven!

De avond valt en het licht is prachtig maar het is nu tijd om even op de Promenade van Loutraki te wandelen en op zoek te gaan naar een lekker restaurant.

Loutraki is een mix van populaire en chique badplaats. Lelijke, saaie gebouwen staan er naast meer smaakvolle. In het begin van de Promenade, waar deze een bocht maakt, werd onlangs een heel kleine haven aangelegd, eigelijk niet meer dan een betonnen kade en wat meerboeien. Niet echt de meest gedroomde plaats. Verder dan langs de kilometerslange rechte Promenade - ze loopt bijna tot de toegang tot het kanaal -, een aaneengesloten rij van cafés, hotels en restaurants. Langs het smalle strand een bijna even eindeloze rij parasols en strandbedden. Het is hier nog erg druk, maar de gemiddelde leeftijd van de meerderheid van de wandelaars stelt ons gerust: we zijn nog jong! Christos en Johanna leiden ons naar een restaurant waar zij geregeld komen en waar ons lekkere vis wordt geserveerd. We bedanken hen voor deze onverwachte toeristische uitstap met heerlijke ijsjes in het erg stijlvolle Grand café waar een chic en duidelijk bemiddeld Grieks cliënteel keuvelend de avond doorbrengt.

Korinthos Kolpos

10.09.09: Korinthos (Peloponnisos) > Galaxidi 35,8 NM, 06H50-14H00.

Ook het grilligste weer moet even op adem komen. Als we de weervoorspellingen mogen geloven, genieten we vandaag van een betere dag. We hebben afscheid genomen van Christos en Johanna. Gisterenavond toonde hij ons zijn laatste muzikale aanwinst: een prachtige elektronische accordeon. Opnieuw konden we, even, genieten - net zoals, precies dag op dag, één jaar geleden, op Eric's verjaardag - van zijn muzikaal talent en zijn warme stem. Afspraak werd gemaakt voor een ontmoeting tijdens onze geplande autotrip, net na de donkerste wintermaanden.

De wind is NE tot E, we varen op grootzeil en voorzeil. We hebben één volle knoop stroming mee. Helaas moeten we geregeld de motor bijzetten want de wind is dikwijls te zwak om goed vooruit te komen ( 6 tot 8 kn [ap] ) en we willen absoluut trachten Galaxidi te halen want voor vannacht en morgen wordt opnieuw minder weer voorspeld - erg winderig en onweerachtig! We zijn om 06H50 vertrokken. 10H00. We varen een NW koers van 315° en we zijn op 15 NM van het waypoint ten zuiden van de Krissaios kolpos, de golf waarin Galaxidi en Itea liggen. Itea heeft een nieuwe jachthaven - echter nog steeds zonder faciliteiten - en is niet erg beschut bij zuidelijke wind. De bauxietwinning maakt dat er vrachtscheepsverkeer is, en het roodachtige stof kan ook de stad bereiken. We vonden tijdens een stop bij onze autotrip in maart, Itea maar niks, vrij groot, stofferig en saai, vervelend.

Galaxidi is een heel schilderachtig plaatsje en heeft nu een nieuw aanlegde kade met faciliteiten. Bij onze heenreis bleven we er, samen met Wil en Jeanine, een dag langer want we vonder het er heel leuk. 11H40 we sturen nu wat noordelijker, naar het aanloopwaypoint voor Galaxidi, op de doorgang tussen de eilandjes Agios Georgios en Apsifia. We weten dat we doorheen die passage moeten en het mini-eilandje met de grote blok waarop een dolfijn afgebeeld staat over bakboord moeten ronden om de haven in te varen. Om precies 14 uur leggen we vast aan de kade. Einde van een probleemloze tocht. Na dagen van twijfel in Korinthe, eindelijk, Galaxidi.

15.09.09: Galaxidi

Griekse (na)zomer: na het onweer in Korinthe blijft het afwachten of er nog iets van de zo dikwijls geprezen mooie septembermaand komt. Stevige noordelijke en oostelijke winden brengen dagelijks een portie zware bewolking, en als het dan niet tot een onweer komt, dan is het een regenbui die een domper zet op het einde-zomergevoel. We willen niet doorzeuren maar dit is niet wat we van het klimaat in Griekenland hadden verwacht. We zullen dus - na de abnormale natte winter op Lefkas - hier ook weer, pech hebben. Klimaatsverandering. Opwarming. We horen het. Of gewoon een " minder jaar ", weten anderen. Nehalinnia is aangemeerd net naast de brede stenen trap aan de kade. We zullen hier drie buren hebben: eerst een Duitse koppel op weg naar Turkije. Niettegenstaande het slechte weer gaan ze door: ze moeten hun dochters oppikken in Epidavros. Daarna komt een groot Grieks motorjacht naast ons liggen, later een gehuurde zeilboot, de bemanning - twee koppels, eveneens Duitsers - zijn met vakantie et nemen heel wat tijd om de hele omgeving met een huurwagen te verkennen. We zullen hen nog later in Mesolongi terugzien.

In het begin van de kade, daar waar deze een groot voortuitstekend platform vormt, staat een soort kiosk. Deze werd voor het eerst opgetrokken in 1922 en fungeerde als opslagplaats om de goederen tegen de zon en de regen te beschermen. Later werd de kiosk opnieuw gebouwd, later nog uitgebreid. Galaxidi en de omliggende dorpen waren toen, en nog lange tijd daarna, alleen maar per schip te bereiken. Wegen waren er niet. De stad vervulde dus een lokale centrumfunctie maar de bewoners hielden zich wat hooghartig afzijdig van de dorpelingen uit de omgeving. Huwelijken werden binnen de eigen bevolking afgesloten. Een en ander zou verklaren waarom er hier - het was ons vrij snel opgevallen - een beduidend groter aantal geestelijke en fysische gehandicapten zijn. Consanguiniteit zou in bijna elke familie erfelijke afwijkingen veroorzaakt hebben, zo vertelt men ons. Stille drama's achter de muren en de gesloten luiken. Hoewel Galaxidi veel van haar prestige is verloren - zij was in de XIXe eeuw het tweede nautisch centrum, na Syros - blijft er een sfeer van voornaamheid hangen. Er zijn heel wat nette huizen - o.a.

deze van de vroegere reders - en zelfs waar nu enig verval is te bespeuren, verraden decoratieve elementen de vroegere, relatieve, rijkdom.

Nu is Galaxidi een zowel door toeristen als door Grieken, erg bezochte bestemming. Overigens, Delphi is niet ver en, ook menige zeiler bezoekt het heiligdom van Apollo van hieruit. De prachtsite van Delphi hebben wij reeds een viertal keer bezocht, op verschillende uren en bij verschillend licht - het was zelfs éénmaal de plaats van een memorabele en totaal surrealistische ontmoeting; een vijfde bezoek behoort dus niet tot onze onmiddellijke plannen!

Bij (sterke) N en NE wind is de haven toch wat oncomfortabel. Het platform met de kiosk geeft enige bescherming tegen de (afgebogen) inkomende korte deining, en waar wij liggen valt het dus nog best mee. De pilot vermeldt wel dat het heel oncomfortabel en zelfs gevaarlijk kan worden aan de E - en S-zijde van de kiosk. Tot onze verwondering kregen we drie dagen geleden dus een groot Grieks motorjacht als buur. 46 voet, te groot voor hier, meenden we. En wat later een nog wat groter ... 86 voet! Zondag voormiddag verdwenen beide jachten: weekend voorbij!

Vandaag, rond het middaguur, komt een grote mooie dinghy de haven binnengevaren. Vergezeld van een bemanningslid, komen de eigenaar en zijn vrouw, van een groot jacht - onder Maltese vlag - dat sinds gisteren in de baai ligt, op de kade. Hij wil met zijn jacht aan de kade. Anastasis is een gekende figuur hier: hij is een wat verwarde man die luidkeels roepend en fel gebarend toekomende boten naar een plaats helpt, in ruil voor een (verhoopte) fooi. Hij praat goed Engels en velen maken gebruik van zijn diensten maar vergeten de kleine vergoeding. Vrij snel ontpopt zich een wat irrationeel aandoend gesprek tussen de miljardair en de zelfverklaarde havenmeester. Dat jacht is veel te groot voor hier, meent Anastasis met hevige gebaren. Maar het koppel wil het niet horen en hun crewman begint - noodgedwongen - de noodzakelijke manoeuvres in te schatten. Ook de plots uit het niets - en veel vroeger dan gewoonlijk - verschenen Grivas, water-electra-en-dieselman, zoals de nieuwe naamkaartjes die hij kwistig rondstrooit, vermelden, kan de jachtbezitter niet overtuigen. Maar dan plots, waarom eigelijk, verandert hij van mening: of course, het kan, water, en brandstof, natuurlijk ..., en hij bevestigt het naar ons toe, als hij onze verbazing merkt! Een half uur later, staan meneer en mevrouw mekaar, lachend, te gelukwensen terwijl ze fotootjes nemen van hun jacht aan de kade van de kleine haven van Galaxidi. De 110 voeter ligt op twee voorankers met twee landvasten naar de kade aan de kleine, in het cement bevestigde roestvrijstalen ringen. Net zoals, enkele meters verder, aan de andere kant van de trap, een 8,5m boot: Nehalinnia! De vijfkoppige crew haast zich aan de poetsbeurt.

In de latere namiddag neemt de wind toe en ook de deining. Het regent even als we naar Hotel Poseidon stappen om te douchen. Als we bij onze boot terugkomen zien we hoe een tweede, nog groter, mega-jacht net tussen de kiosk en het eerste mega-jacht ingepast wordt. De twee reuzen in wat toch maar een lilliputhaventje is, reiken ver over de diepere geul. De generator van het Maltees jacht zal de hele nacht blijven draaien om het schip feestelijk te verlichten en de airco te voeden. Maar iedereen zal aan boord blijven. Van beide jachten blijven alle deuren gesloten. De restaurants zullen er geen cent aan verdienen. Maar wij, wij zullen van deze stevige golfbrekers genieten. Als we 's avonds in de sympathieke Liberty-ouzeri eten, vernemen we dat deze zomer meermaals grote megajachten in de haven kwamen liggen. Nieuw is dat, zegt men ons, maar ja, nu weet iedereen het, het water is hier diep genoeg aan dit deel van de kade. Soms lagen er wel een zestal. Ook wat kleinere. Amper nog enkele plaatsen voor een zeilboot of vier, op 15 augustus.

Obsceen exhibitionisme van buitensporige rijkdom, in deze kleine plaats. We horen hoe mensen uit de omgeving hier dan naartoe komen om de mega-jachten te bewonderen. Zij dan, zij verbruiken ... een koffie, een biertje of een pizza ...

16.09.09: Galaxidi > Messolonghi 50 NM, 06H45-16H30.

Messolonghi - of Mesolongi, er zijn verschillende transcripties - ligt op 58 NM. Er zijn wel enkele uitwijkmogelijkheden mocht het te lastig worden - N.Trizonia op 21 NM, Nafpaktos 11NM verder (als het echt moet), en Patras op 39 NM (waar een marina is). We willen echter trachten Mesolongi te halen, daarna rest er ons dan nog één etappe tot Lefkas Marina (of twee, met een tussenstop in Astakos of Vathy, op N. Ithaka; of in Sivota, aan de SE punt van Lefkas, kan ook nog). De zin om door te gaan zit er duidelijk in want het blijft riskant kwakkelweer en we moeten uit elke betere dag het maximum halen. We hebben immers in Lefkada wat dringender wordende afspraken (labo, tandarts, en onze voorraad GV brood begint kleiner te worden; en we willen ook Wil en Jeanine nog ontmoeten vóór hun vertrek naar Nederland). De weersvoorspelling voor Korinthos kolpos ziet er voor vandaag helemaal niet slecht uit - NE 2 tot 3 bft - maar in de namiddag wordt de wind in de golf van Patras westelijk.

Om 09H30 - we zijn dan al bijna drie uur onderweg - ligt kaap Psaromyta dwars over SB.

Als we naar N. Trizonia wilden, zouden we nu een NW koers moeten varen maar we gaan door naar het westen - 280° - naar de grote nieuwe brug die de engte aan Rio-Antirrio overspant, de overgang van Korinthos kolpos naar Patraikos kolpos. 12H00: we zijn op 4NM van de brug en we hebben nog steeds stroming mee. De wind die nu pal achterlijk invalt is licht toegenomen, 7-8 kn [ap.]. Uit voorzorg hebben we een reef in het grootzeil en bulletalie; het voorzeil is nu ingerold: de achterin komende golven beginnen wat hoger te worden en het voorzeil kunnen we niet vol houden door het rollen van de boot. Om 12H20, op 2NM van de brug, melden we ons een eerste maal bij Rion-traffic op VHF kan.14. De wind neemt nu gestadig toe naarmate we het trechtervormige nauw en de brug naderen: 15 kn, 160° over SB (ap.). 12H35 Rion-traffic meldt ons dat we onze koers kunnen aanhouden om tussen de pijlers M4 en M3 door te varen - one pilar on your SB three pilars on your port, keep watch on chan. 14 and after the bridge on chan. 16, klinkt het nog, en we krijgen een goede vaart toegewenst ...

Aan SB verlaat een tankschip de ankerplaats van A.Antirrio. We zien de witte boeggolf ... oef, hij stuurt achter ons door en begint ons dan aan BB op te lopen. De golven worden steeds hoger - 1m50 - en rollen wit-schuimend onder de boot door. De windmeter geeft 17kn aan maar de wind valt nu heel ruim in over BB! We moeten het grootzeil gijpen want het dreigt back te staan. Het gaat nu snel: we gijpen, en gaan met de sterke stroming mee onder de brug door om precies 12H47.

Gespannen stuurt Kaat onze kleine zeilboot recht tussen de twee pijlers; we zien het water kolken rond de gigantische betonnen sokkels. Onder de brug is het dan net of de tijd stilstaat, de wind slaat uit alle richtingen ... We zijn er voorbij. Wind (ap.)130° over SB, 13 kn. De golven zijn plots veel lager. Opnieuw gijpen we. Uit de ferryhaven van Antirrio draait een ferry op. De boeg richt zich schuin op onze koerslijn. Hij wacht. 13H10: Olympia-radio geeft "Variable 3-4, good, thunderstorm soon". Nog 15 NM tot de groene aanloopton van het kanaal van Mesolongi. Als er onweer komt, zal het dus vanavond of tijdens de nacht zijn. 15H15: we hebben de S-kardinale boei, die de ondiepte aan kaap Evinos markeert, dwars. Nog een goeie 4 NM, maar nu hebben we de wind en de stroming tegen ...

De golf van Patras

Even na vieren varen we het kanaal naar de haven van Mesolongi in.

19.09.09: Messolonghi

We hebben het kunnen volgen - en hebben het ook geweten -: mooi weer in het noorden, erg onstabiel weer hier. We hebben in één dag van Galaxidi naar Mesolongi (58 mijl,  50 mijl dank zij de gunstige stroming +-  0,5/ 1 kn )  kunnen varen. Gelukkig want nu zitten we even ( opnieuw! ) vast: een dag met erg regen- en onweerachtig weer, en nu voor de twee komende dagen sterke wind uit NW, de richting waar we naartoe moeten. We hopen op een dag gunstige wind om in een ruk Lefkas te halen, of, twee, met een tussenstop op Ithaka. Maar algemeen blijft het weer voorlopig wat te onrustig - en vooral niet echt betrouwbaar -  voor onze kleine boot! 

We liggen hier in een goed beschutte haven die eindelijk zijn afwerking lijkt te zullen krijgen dank zij o.a. een Grieks-Nederlands management (450 ligplaatsen voorzien), maar - voorlopig - behalve de vroegere pontons, een nieuw receptiegebouw, twee douches en twee toiletten, hier en daar reeds enkele fonkelnieuwe

paaltjes voor water- en elektriciteitsaansluiting - alleen het water is al aangesloten - is het alleen maar planning. Wel zullen hier al heel wat buitenlandse jachten overwinteren. Wat het worden moet, geeft een heel groot veelkleurig bord aan bij de toegangspoort van het volledig afgesloten terrein en de website licht het project toe, www.messolonghimarina.com . Op 4 oktober zijn er (vervroegde) parlementsverkiezingen in Griekenland, en vandaag wordt hier ontslagnemend eerste minister Karamanlis ( Nea Democratia, centrum-rechts ) verwacht. Nog nooit hebben we zulke activiteit en (afval)opruiming gezien. Maar dan nog oogt het resultaat niet erg fraai!

Mesolongi( er zijn verschillende transcripties ), beroemd om haar heldhaftige martelarenstrijd in de vrijheidsoorlog tegen de Turkse overheersing,  is een van de vele kleinere steden met een universiteits-onderdeeltje (!). De stad is erg levendig en aangenaam, maar op 15 minuten lopen - met een taxi zijn we er in 5 minuten en betalen slechts 3 euro. We hebben er nog enkele leuke restaurantjes (o.a. Philoxenia, lekker en erg vriendelijk onthaal) en terrassen ontdekt ( o.a. café Byron ).

21.09.09: Messolonghi > Vathy (N. Ithaka) 36,6 NM, 08H00-15H45.

Onze wekker deed het niet: we vertrekken dus wat later nu een laatste weersvoorspelling voor het westelijk deel van de Patraikos Kolpos - tot N. Oxeia dus - slechts E 5 tot 6 aangeeft; in North-Ionio zouden we dan later op ruime koers van een SE 4 tot 5 genieten. Onweer wordt maar in de latere namiddag verwacht. Met gereeft grootzeil en high aspect fok, terwijl de motor ook bijstaat, wordt het een wilde rit van 15 mijl, die we in net geen twee en halve uur afleggen.

De zee is erg warrig en golven van een goeie anderhalve meter maken het sturen niet eenvoudig; grote verschillen in diepte, sinds enkele dagen een stevige wind en 0,5 à 1kn stroming hebben het water hier opgezweept. Als we iets na elf uur toch maar beslissen naar Vathy op Ithaka - 20 NM en niet in één ruk naar Lefkas - te varen want we betrouwen het niet echt nu de hemel reeds wat melkachtig boven de bergen van Kefalinia kleurt - wordt het wat rustiger. Toch blijft het een onaangenaam hobbelzeetje!

Even voor vieren leggen we vast aan de N-kade van Vathy. Twee uur later is er geen plek meer te vinden en liggen een twintigtal boten geankerd. Welkom in de Ionische Zee: de speeltuin bij uitstek van huurboten en flottieljes. Eind september ... we worden er moedeloos van ...

Een verfrissend stortbad in Hotel Mentor - 3 euro -, een lekker glaasje in onze kuip , gesqueezed tussen twee 40 en meer voeters, en een etentje, ver van de toeristische kade, in een leuke taverna doen ons deze charter-ellende even vergeten! Maar deze keer - einde seizoen en nog druk - geen dessert, matige service en weinig of geen glimlach ...

Opnieuw in the Ionische zee

22.09.09: Vathy (N. Ithaka) > Lefkas Marina ( N. Lefkada) 26 NM, 09H00-14H30.

We zijn erg vroeg op na een wat onrustige nacht: we willen er niet aan denken dat we hier een dag langer zouden moeten blijven. Het weerbericht maant ons echter tot geduld aan: E 5 tot 6, afnemend en ruimend naar SE 4, onweersdreiging voor Kefalinia en eventueel Ithaka in de vroege ochtend ( tussen 6 en 9 ) daarna een eerder zonnige dag; de gribfiles brengen verheldering. Geen haast dus. Wat later, ontbijt in de kuip. De sinaasappelconfituur die we als afscheidsgeschenkje - samen met veel fruit - na onze laatste douche in Hotel Poseidon in Galaxidi kregen, smaakt heerlijk bij de geurige Italiaanse koffie.

Om 09H00 gooien we los. 09H30. Buiten staat weer dezelfde wilde zee en weer loopt Nehalinnia goed terwijl haar bemanning op wat meer clementie hoopt.We sturen om Arkoudi bovenwinds voorbij te varen: het legt ons geen windeieren, snelheid over de grond 6,4kn terwijl ons log 5,4 aangeeft. Onze D. Elias-pilot geeft precies de stroming aan. En het wordt rustiger, de wind valt nu ruimer in, de golven toppen af. 11H30. We hebben Sivota op twee mijl aan BB: Kaat telt dertig zeilen! Vóór ons de binnenzee, Meganisi, verder Skorpios en Sparti; het Veerse meer bij hoogdagen! Ongeveer alle verhuurmaatschappijen zijn hier present. Uit kris-kras alle richtingen en op alle koersen, zeilboten, met zeil, zonder zeil, met half ontrold voorzeil, met killende zeilen, ze komen op ons af, veranderen plots van inspiratie, en varen weg ... eind september, hoe overleef je dan de hel van augustus? Niet, zeggen veel van onze vrienden-zeilers, je bent er gewoon niet!

Om 14H30 leggen we vast in Lefkas Marina. We zijn moe. Hortó-Lefkas in 27 dagen. Wie sprak van 64 uren? Niet voor onze kleine boot, en zeker niet voor ons!

Tot Korinthe ging het vlot en was het leuk, mooi weer. Volle maan, 's anderendaags onweer. Het weer werd grimmiger, onvoorspelbaarder. Vorig jaar, 15 september, één dag na volle maan. Een onweer zaait paniek en vernieling in Fiskhardo. Drie boten op de rotsen, een zeiler verliest een vinger. Het werd dan gedurende een paar weken, vroege herfst ...

Maar we hebben toch reeds dit gerealiseerd met onze 27 voeter en zijn 6,20 m lange waterlijn: een tocht van Nieuwpoort naar Hortó en terug naar Lefkas. Kaat, die veruit het meest stuurt, mag er reeds fier op zijn, meent Eric.

Fotoalbum ( met meer foto's )? Klik hier!

Om verder met ons te reizen, klik hier naar de volgende pagina (4.3.) Na de terugkeer uit Hortó, herfst en winter.

Terug naar de hoofdpagina van het LOGBOEK? Klik dan hier!

Terug naar de vorige pagina, (4.1.2) Griekenland: overwintering op Lefkas. (2008-2009) ? klik dan hier.